Katarzyna Podgórska – Glonti – ROOMS / 07.09.2012
KATARZYNA PODGÓRSKA – GLONTI zajmuje się: działaniami przestrzennymi, instalacją, fotografią, warsztatami artystycznymi. Prowadziła liczne autorskie warsztaty i wykłady m.in. : w Dartington College of Arts w Anglii, Międzynarodowe Spotkania Skokach, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Galerii Arsenał, w Białymstoku, Uniwersytecie w Trondheim oraz w Oslo, na Universitas Bella Artes w Granadzie, w Ecole Nationale des Beaux Arts w Lyonie.
W twórczości Katarzyny Podgórskiej – Glonti szczególną rolę odgrywa tematyka pamięci, czasu, zanikania śladów obecności. Formułowane wypowiedzi, refleksje dotyczą osobistych przeżyć, wynikających z doświadczania rzeczywistości. Podejmowane wątki czasu, przestrzeni, obecności realizowane są zarówno w formie multimedialnych instalacji, performance, fotografii, a miejsce ekspozycji często jest nierozerwalnie współtworzące dzieło.
„Katarzyna Podgórska-Glonti rozważa fascynujący ją element pamięci zawartej w przedmiotach, zwłaszcza tych najbliższych człowiekowi – ubraniach. Wypełniane ciałami, które mają chronić, osłaniać, upiększać – „ zapamiętują“ ich kształt, dopasowują swoją miękką materię do ich brył, nasączają się ich zapachami, załamują się i przecierają w miejscach niszczonych ruchem… Artystka niezwykle trafnie posługuje się środkami wyrazy: czystość przestrzennej kompozycji i jej wyrafinowana skromność, potęgują wrażenie obcowania z czymś bardzo delikatnym, osobistym, pochodzącym z głębokich warstw ludzkiej emocjonalności.“ Stanisława Zacharko
……………………………………………………………………………………………………………………..
Recykling pamięci
Wystawa „Rooms” Katarzyny Podgórskiej-Glonti wprowadza widzów w atmosferę kameralnej przestrzeni mieszkalnej. Odnajdujemy tutaj charakterystyczne dla niej elementy: meble, odzież, zdjęcia. Wygospodarowane wnętrze przypomina nam domowe zacisze, do którego wchodzimy jako obcy, naruszamy czyjąś prywatność. Przestrzeń wystawiennicza została podzielona na dwa pomieszczenia. W centrum pierwszego, większego Pokoju podłogę pokrywa podłużny pas złożony z wielobarwnych, wymieszanych ubrań o nieznanej proweniencji, w różnorodnych stylach i stanach zachowania. „Dywan” ten prowadzi ku zdjęciu wyświetlonemu na ścianie galerii, na którym widnieje, odwrócona plecami do widzów, statyczna postać kobiety. Nie zaprasza ona do środka. Buduje dystans w ascetycznym lokum, stanowiącym przedłużenie rzeczywistego zasięgu ekspozycji. Sfotografowany pokój jest z pozoru zwyczajny: drzwi są za małe, lustro podejrzanie odbija nieznany fragment otoczenia. Obraz jest wyświetlany niczym film, co skłania widza do wychwycenia jakiejkolwiek akcji, jakby widoczna w lustrze pościel miała zaraz się poruszyć. Oczekiwanie ruchu wzmaga chęć wkroczenia do utrwalonego na zdjęciu pomieszczenia i deptania używanych strojów, przesiąkniętych własną historią. Miniaturowej skali meble, przytwierdzone równomiernie do ścian, rozciągających się wzdłuż „dywanu”, kojarzą się początkowo ze światem dziecięcym i akcesoriami dla lalek. W przestrzeni wystawienniczej stają się równoprawnym fragmentem powierzchni mieszkalnej i odwołują się do jego osobistego charakteru. Zdjęcia domowych wnętrz, powieszonych na ścianie oddzielającej drugą część aranżacji, rejestrują kameralny wymiar i stanowią zapis fragmentów rzeczywistości osób znanych artystce. Autorka obnaża przed nami ich otoczenia, odziera je z intymności. W drugim Pokoju zachodnia ściana przejęła rolę szatni tudzież otwartej szafy. Została przysłonięta różnorodnymi elementami garderoby rozwieszonymi wzdłuż jej linii. Specyficzny parawan zdaje się osłaniać sferę prywatną. Między płaszczem, bluzką i sukienką można dojrzeć niewielki ekran wyświetlający fotografie pokojów należących do członów rodziny i znajomych artystki. Odbiorca kolejny raz „podgląda” cudze pomieszczenia. Zostały one upublicznione mimo ich osobistego charakteru. O istocie pamięci i obecności przeszłości informuje nas również znacznej wielkości tekst cytatu rozciągający się na szklanej ścianie, po drugiej stronie Pokoju. Przywołuje on słowa Benjamina Waltera: „Przeszłość nie istnieje już więcej, namiętnie pracuje w rzeczach…”. Przedmioty zapisują wydarzenia, często są jej jedynymi świadkami, zawsze milczącymi. Ubrania, przejmując kształty właścicieli, zachowują ich fizyczność i uczucia. Pamiętają. Obserwując wystawę Katarzyny Podgórskiej-Glonti przychodzą na myśl wanitatywne prace Christiana Boltanski’ego „Monumenta 2010”, a także ekologiczne instalacje „Recycling Clothing Art” duetu Guerra de la Paz. Działania wykorzystujące nagromadzenie odzieży zmarłych i żyjących, znajomych i obcych, dorosłych i dzieci przypominają oraz wskrzeszają na nowo historie ich właścicieli. Powtarzają opowieści i zarazem tworzą nowe mieszając urywki odległych sytuacji. Kolejnego aktu dokumentacji dokonuje fotografia, która ponownie zapisuje „pracującą w rzeczach” przeszłość, często odległą i zapomnianą. Pozwala na kontrolowanie upływającego czasu, zatrzymuje ulotny nastrój. Ubrania przypominają i uwieczniają. Wyrażają uczucia poprzez jakość, stopień zniszczenia i prezentację (w tym wypadku jest to zbiorowe „rozrzucenie” i „powieszenie”). Nawiązują do swoich właścicieli oraz etapów ich życia. Symbolizują zarówno przywiązanie jak i wyobcowanie. Odzwierciedlają więzi międzyludzkie. Instalacja wskazuje również na potrzebę ponownego użycia tych samych materiałów, które w galerii stają się obszerną dokumentacją wydarzeń i emocji. Nie tylko zostały ponownie wykorzystane, ale także zmieniły swoje przeznaczenie. Nie pokrywają już ciała ludzkiego, lecz wypełniają przestrzeń galeryjną. Wchodząc do „Pokojów” z jednej strony czujemy przyzwolenie na podpatrywanie sfery prywatnej, z drugiej: krępujący dystans. Fragmenty wystawy są bliskie naszym wyobrażeniom. Jednak obserwując oszczędną aranżację podskórnie wyczuwamy dyskomfort, swoisty n i e p o k ó j.
Hanna Kostołowska
………………………………………………………………………………………………………………………….
Katarzyna Podgórska-Glonti urodziła się w 1969 roku w Radomiu. 1991- 96 studia w PWSSP w Poznaniu. Dyplom w pracowni rzeźby prof. Jana Berdyszaka i pracowni tkaniny prof. Andrzeja Banachowicza. W 1995 roku otrzymała Stypendium Ministra Kultury i Sztuki. W 2002 roku uzyskała kwalifikacje I stopnia na Wydziale Komunikacji Multimedialnej w Poznaniu. W 2008 roku obroniła przewód habilitacyjny w zakresie sztuk plastycznych, także na Wydziale Komunikacji Multimedialnej. Pracuje na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu i Uniwersytecie Zielonogórskim. Współprowadzi Pracownię Scenografii na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, prowadzi Pracownię Edukacji Twórczej na Uniwersytecie Zielonogórskim. Dr hab. prof. ndzw. UAP. Prodziekan Wydziału Architektury Wnętrz i Scenografii UA Poznań.
wystawy indywidualne:
2012 – GREEN EYES, Galeria BWA, Kielce 2010 – TODAY, projekt AK30, Poznań 2008 – PEWNEGO DNIA, Galeria ON, Poznań 2008 – HISTORIE WŁASNE, Galeria Starter, Poznań 2008 – ODNALEZIONE.UTRWALONE, Galeria Wozownia, Toruń 2007 – HISTORIE WŁASNE, Galeria Miejska, Wrocław 2006 – LAST MINUTE, BWA, Zielona Góra 2006 – DANCE MACABRE II, Galeria Rotunda, ASP, Poznań 2003 – GEOGRAF, Muzeum Ziemi Lubuskiej, Galeria Nowy Wiek, Zielona Góra 2002 – PODRÓŻE CODZIENNOŚCI, ASP, Poznań 2001 – GEOGRAF, Galeria Amfilada, Szczecin 1998 – DEKLINACJA, Galeria Kont, Lublin 1997 – CROSSING, Galeria nad Wisłą, Toruń /z Elin Cristine Kromann / 1997 – STANY SKUPIENIA, Wieża Ciśnień, Państwowa Galeria Sztuki, Konin 1995 – SYMETRIE, Muzeum Regionalne, Wągrowiec 1995 – PRE ZELENU SIEŃ, Stredoslovenske Muzeum, Banska Bystrica, Słowacja
wybrane wystawy zbiorowe: 2011 – DES RIVES& DES REVES, Lyon 2011 – Performace , AK30, Poznań 2010 – Kolekcja ASP, Uniwersytet Adama Mickiewicza, Poznań 2010 – PROJEKT AK30, Poznań 2009 – Silent Sleep, Dziedziniec Szkoły Baletowej, Poznań 2009 – Silent sleep, Avantgarden, Trondheim, Norwegia 2009 – PROJEKT PRÓŻNA 2009, Próżna, Warszawa 2009 – URBAN LEGEND, instalacja w przestrzeni miejskiej, Ratusz, Poznań 2008 – Miejsce do kochania, miejsce do mieszkania, Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej, Słupsk 2008 – GEOGRAF, Projekt ENTOPIA, Pałac Dąmbskich, Toruń 2008 – MIEJSCE DO KOCHANIA, MIEJSCE DO MIESZKANIA, Galeria Miejska, Wrocław 2007 – KOLEKCJA STAREJ WINIARNI, Galeria BWA, Gorzów Wlkp. 2007 – MIEJSCE DO MIESZKANIA, MIEJSCE DO KOCHANIA, BWA, Zielona Góra 2007 – GALERIA WIEŻA CIŚNIEŃ, Konin 2007 – WYSTAWA KOLEKCJI GALERII NOWY WIEK, Muzeum Ziemi Lubuskiej, Zielona Góra 2007 – KOLEKCJA STAREJ WINIARNI, Galeria Arsenał, Poznań 2006 – ZDĄŻYĆ PRZED ZACHODEM SŁOŃCA , Galeria Wozownia, Toruń 2005 – SŁUBFURT CITY, Instalacja w przestrzeni miejskiej, Frankfurt/O – Słubice 2003 – HAPPYLAND, Frankfurt/O, Niemcy 2002 – ODER ODRA PROJEKT, 2YK Galeria, Berlin, Niemcy 2002 – ODER ODRA PROJEKT, Kunstbauwerk Tabakfabrik, Vierraden, Niemcy 2002 – ODER ODRA PROJEKT, Galeria Amfilada, Szczecin 2000 – MODEL DO SKŁADANIA, Centrum Rzeźby Polskiej, Orońsko 2000 – INTERIM 2000, Schloss Pluschow, Niemcy 2000 – WAKACJE NA WYSPIE, Galeria Wyspa, Gdańsk 2000 – WYSTAWA PEDAGOGÓW INSTYTUTU, Muzeum Archeologiczno – Historyczne, Głogów 2000 – SERCE CIAŁO DUSZA, Międzynarodowe Centrum Sztuki Inner Spaces, Poznań 1999 – WYSTAWA INSTYTUTU SZTUKI, Muzeum Ziemi Lubuskiej, Zielona Góra 1999 – 2112 GALLERY, Kopenhaga, Dania 1998 – FRAME GALLERY, Pittsbourgh, USA