Eugeniusz Repczyński

Eugeniusz Repczyński (ur. 1938 roku) – studia artystyczne w zakresie malarstwa i architektury odbył w latach 1960-1965 na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu w pracowniach Stanisława Borysowskiego i Józefa Kozłowskiego. Wcześniej ukończył Studium Nauczycielskie w Olsztynie. Aktywnie uczestniczy w życiu artystycznym środowisk Poznania i Piły. Bierze udział w dziesiątkach wystaw w kraju i za granicą. Jest laureatem kilku ogólnopolskich konkursów sztuki: 1981 – „Sacrum w sztuce”, Łódź; 1984 – „Cztery pory roku”, Szczecinek; 1985 – „Dzieło Roku”, Piła; 1990 – IV Biennale Sztuki Sakralnej, Gorzów; 1994 – „Biblia we współczesnym malarstwie polskim”, Gdańsk. Zajmuje się malarstwem sztalugowym, architektonicznym, a także projektowaniem architektury wnętrz i wystawiennictwem. Malarstwo sztalugowe to tematy figuralne, pejzażowe, martwa natura, łączone często w jedną całość kompozycyjną, co najwyraźniej ujawnia się w dziełach o tematyce religijnej. Pomimo inspiracji tematem tradycyjnym, malarstwo to z całą świadomością zmierza do budowania obrazu na autonomicznych, substancjonalnych wartościach.

Jego indywidualne pokazy malarstwa prezentowane były w Europie: Wiedeń, Sofia, Bratysława, Berlin, Schwerin, Umëd oraz w kraju, m.in. w Warszawie, Gdańsku, Szczecinie, Gorzowie, Bydgoszczy, Pile, Częstochowie, a prace jego znajdują się w zbiorach muzealnych, prywatnych, a także w zbiorach papieskich. Malarstwo Eugeniusza Repczyńskiego cechuje oryginalność stylistyczna. Przez krytykę artystyczną kojarzony jest ze sztuką Paula Gauguina i George’a Rouaulta, a także z grupą malarzy Pont-Aven. Obszerne omówienie jego twórczości możemy prześledzić w opracowaniach książkowych: „Inspiracje religijne w polskim malarstwie i grafice 1981 – 1991” Dominika Krzysztofa Łuszczka oraz „Inspiracje pasyjne w sztuce polskiej w latach 1970 – 1999” Renaty Rogozińskiej. W 2010 roku został uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodo-wego brązowym medalem Gloria Artis.