06 czerwca (piątek) 2014, godz. 19 00 – JEDNOŚĆ / JEDNOSTKA – PROGRES; Wystawa prac pedagogów Katedry Kształcenia Ogólnoplastycznego, Wydziału Tkaniny i Ubioru ASP im. W. Strzemińskiego w Łodzi.

Katedra składa się z sześciu Pracowni Malarstwa i Rysunku,
trzech Pracowni Rzeźby, dwóch Pracowni Kompozycji oraz
Pracowni Percepcji Działań Twórczych i Pracowni Podstaw
Grafiki Warsztatowej. Skupia artystów budujących swoje
wypowiedzi za pomocą różnych mediów i technik.
Założeniem jest prezentacja różnorodnych postaw
artystycznych oraz aktualnej twórczości, bieżących
dokonań profesorów i asystentów prowadzących
pracownie dydaktyczne.
Tytuł wystawy „JEDNOŚĆ / JEDNOSTKA – PROGRES”,
zwraca uwagę na indywidualny charakter działalności
artystów zebranych w zorganizowany, współpracujący
zespół. Konfrontuje zależności i korespondencje między
poszczególnymi dziełami plastycznymi i postawami
twórczymi samodzielnych artystów związanych z łódzką
uczelnią.

INDEKS ARTYSTÓW

Małgorzata Borek / Andrzej Chętko
Jarosław Chrabąszcz / Piotr Ciesielski
Marek Czajkowski / Małgorzata Dobrzyniecka-Kojder
Przemysław Druszcz / Zbigniew Dudek
Marek Guz / Henryk Hoffman
Magdalena Kacperska / Tomasz Kowalczyk
Wojciech Leder / Jarosław Lewera
Jakub Łączny / Bogumił Łukaszewski
Tomasz Matuszak / Zbigniew Nowicki
Michał Rybiński / Andrzej Sadowski
Agnieszka Wasiak / Jan Wasiński
Jarosław Zduniewski / Zdzisław Zabłocki

Akademizm i akademicy.

„Jedność/Jednostka – Progres”… Formuła wystawy okazuje się prosta, czytelna, wyrazista i być może z tego właśnie powodu – należy ją odczytywać metaforycznie, poszukując literackich (lub szerzej – kulturowych) odniesień do znanej z teatru antycznego, zasady trzech jedności: czasu, miejsca i akcji. Jedność czasu i miejsca nie podlega tu bowiem dyskusji: czerwcowa ekspozycja w Pilskim BWA to prezentacja prac profesorów, prowadzących konkretne pracownie na ASP w Łodzi i pedagogów (najczęściej asystentów), tejże (liczącej się w Polsce) uczelni. Z miejscem kojarzy się też postać i dzieło patrona szkoły – Władysława Strzemińskiego, nazywanego entuzjastycznie „bojownikiem awangardy”, podejmującym świadomie i odpowiedzialnie walkę o „sztukę nową”, w czasach niesprzyjających raczej tego typu buntowniczym, przepojonym idealizmem, dalekim (mimo podejmowanych przez artystę prób) od doktryny oficjalnie akceptowanego wówczas realizmu socjalistycznego – poczynaniom. Tak, więc w opozycji do tego, co łączy, jednoczy – pozostaje użyty w tytule wystawy termin „progres”, kojarzący się nie tylko z rozwojem, postępem, ale przede wszystkim z bardzo indywidualną sferą poszukiwań, artystycznych eksperymentów, dociekań każdego z zaproszonych twórców.

Interesujący okazuje się także fakt, że pokazane tu prace tak wielu indywidualności można odczytywać przez pryzmat dwóch, jakże odmiennych nurtów obecnych w polskiej plastyce współczesnej od polowy XX wieku. Chodzi tu o dwa sposoby traktowania dzieła sztuki: raz na prawach konstruktu, struktury, oderwanej celowo od wszelkich pozaartystycznych znaczeń, raz jako efektu wyważonego dialogu, podejmowanego z wyczuciem, umiarem, bez prowokacji i nonszalanckich gestów – z nowym, współczesnym obliczem tak zwanej „sztuki przedstawiającej”. W tym drugim nurcie osadzone są zarówno dzieła hiperrealistów, jak i tradycyjnie pojmowany akt, czy wizerunek człowieka prowokujący pozaestetyczne, pozamalarskie refleksje i (dzięki kontekstowi, w jakim został pokazany) skojarzenia ze światem zewnętrznym, pozornie oswojonym i znanym, a jednak kryjącym jakąś głębię, Tajemnicę.

Na wystawie nurty te przenikają się, wydają się dopełniać, dopowiadać, precyzować podobne lub jednakie przemyślenia, używając odmiennego, sobie tylko właściwego kodu. Widać to wyraźnie w abstrakcyjnych, geometrycznych kompozycjach olejnych prof. Jarosława Chrabąszcza i asystenta w tej samej Pracowni Malarstwa i Rysunku – Jana Wasińskiego. Wydawać by się mogło, że poza miejscem i czasem – artystów łączy niewiele. J. Chrabąszcz buduje wizje równoległych przestrzeni, konstrukty złożonych z pulsujących światłem linii, z niezbadanych, reprodukujących siebie w nieskończoność – niekiedy płaskich i anonimowych realności, uporządkowanych nadrzędną, uniwersalną ideą „czystej myśli”, „czystej kalkulacji” – światów.

Prace J. Wasińskiego, twórcy murali, instalacji, obrazów olejnych, uczestnika Łódzkiego Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych – do „przyjemnych” raczej nie należą. Pokazują człowieka rzuconego jak przedmiot, sponiewieranego, wykrzywionego w konwulsji bólu lub śmierci, skazanego na samotność, brutalnie odartego z prywatności, anonimowego, odkrytego, obnażonego do ostatka. Wydają się być krzykiem pokolenia, podobnie jak ekspresja „młodych dzikich” w latach osiemdziesiątych, czy też jak dziennikarski zapis faktów tak nielubianej przez oficjalną władzę, u schyłku PRL-u – Krakowskiej Grupy „Wprost”. Wasiński mówi językiem dosadnym, celowo chropawym, maluje szkicowo, z rozmachem, po męsku, bez znieczulenia.

Z kręgu zainteresowań sferą egzystencji ludzkiej, prowadzących do mówienia o człowieku bez potrzeby odwoływania się do jego wizerunku, obecności w kadrze obrazu, wywodzą się też prace stylistycznie bliskie, modnemu w okresie fascynacji technikami fotograficznymi – hiperrealizmowi. W takiej właśnie konwencji utrzymane są prace prof. Andrzeja Sadowskiego i jego ucznia (obecnie adiunkta w pracowni „Mistrza”) Jarosława Lewera. Sadowski, pokazując utrzymane w barwach nasyconych, wyrazistych pejzaże współczesnych miast – zdaje się zapraszać odbiorcę do szczególnego rodzaju wędrówki w sferę obiektów kultury i cywilizacji, pamiętając o metaforycznym wymiarze drogi, mówiąc ze znawstwem o egzystencji człowieka i unikając jednocześnie wszelkich odniesień do obecności postaci, osoby, persony ukrytego poza swym dziełem kreatora.

Odnajdujemy tutaj zatem nowy porządek świata, pokazany z pozycji wnikliwego obserwatora i humanisty, podejrzewającego że poza, żyjącym życiem własnym i nieodgadnionym dziełem (perfekcyjnie skonstruowaną formą architektoniczną, połyskliwą, doskonale piękną, harmonijną maszynerią samochodu, czy motoru, owych fetyszy naszej cywilizacji) kryje się nie do końca rozpoznany demiurg. W ten sposób technika, obdarzona „ludzką twarzą” staje się (co ważne głównie w aspekcie filozoficznym) przynależna światu Natury, a pejzaż miejski (podobnie jak romantyczny pejzaż morski, czy górski) zyskując pewien podtekst metafizyczny, zdaje się zapraszać odbiorcę do kontemplacji własnych stanów psychicznych, do najdalszej wędrówki – w głąb siebie.

Równie świadomych odniesień do współczesnego humanizmu poszukuje J. Lewera, którego prace przywodzą na myśl filozoficzne dywagacje na temat losu wiecznego wędrowca, czy jak nazywają to socjologowie – „turysty ery ponowoczesnej”, nie związanego z konkretnym miejscem i czasem, niezdolnego do zbliżenia się także z drugim, równie perfekcyjnie wykreowanym i równie samotnym, skazanym na iluzoryczną egzystencję – człowiekiem.

Motywy humanistyczne pobrzmiewają też w kompozycjach adiunkta Łódzkiej ASP – Zbigniewa Nowickiego, a jego prace łączą w sobie elementy myślenia o obrazie na prawach struktury, konstruktu, złożonego z przenikających się, transparentnych przesłon z myśleniem, w którym dalekim echem pobrzmiewają koncepcje tak zwanej „nowej figuracji”. Pastelowa, niekiedy wydawać by się mogło nadmiernie „słodka” kolorystyka – tworzy tutaj dramaturgiczny kontrapunkt, godne antycznej tragedii „spięcie” z postaciami ludzi leżących na drodze, pochylonych w wiernopoddańczym geście ( „Procesja”), czy też upozowanych, wpatrujących się z namaszczeniem w blat stołu („Seans”).

Nie są to jednak najbardziej charakterystyczne, reprezentatywne kompozycja dla obecnej wystawy. Dominuje tu bowiem myślenie „konstruktywistyczne”, w którym odległym echem, jakimś „powidokiem” koncepcji powracają inspiracje teorią W. Strzemińskiego. Należy tu bowiem przypomnieć, że Strzemiński, zarówno teoretyk jak i praktyk, twórca istotnej dla przedwojennej awangardy koncepcji „Unizmu”, zajmując się przede wszystkim strukturą obrazu – traktował go jako formę płaską, nierzadko monochromatyczną, oszczędną w doborze środków ekspresji, wyrazu, zbudowaną z figur geometrycznych (obcą jednak kubizmowi i wszelkim dążeniom ku osiąganiu wrażenia bryły).

Zapadają zatem w pamięć (przyzwyczajonego do krzykliwego przekazu kultury masowej – odbiorcy sztuki XXI wieku) wyważone kompozycyjnie wizje, będące jakby zapisem eksperymentów i badań optycznych, utrzymane w oszczędnej kolorystyce szarości, fioletów i rozbielonych zieleni, stanowiące „naukową” dokumentację tego, co niewidzialne dla oczu jak cykl „Energii przestrzeni”, autorstwa prof. Jarosława Zduniewskiego.

Pamięta się także zbudowane z koncentrycznie rozchodzących się kół, ascetyczne w formie i treści, utrzymane w jednej kolorystycznej gamie prace prof. Wojciecha Ledera, którego zdaje się fascynować głównie analiza granic przedmiotu, miękkiego przenikania się form emanujących wewnętrznym światłem, spokojem, harmonią i doskonałością geometrii, a ostatecznie – zapisaną w kadrze obrazu ciszą. Podobne motywy powracają w kompozycjach asystenta profesora – Michała Rybińskiego, który poszukując własnej drogi – podąża w tym samym lub „tylko” podobnym – kierunku.

Używając terminologii W. Strzemińskiego należałoby zatem przyznać, że w malarskich kompozycjach i poszukiwaniach przedstawicieli młodszego pokolenia pobrzmiewają „powidoki” prac mistrzów, których godnymi kontynuatorami stają się ich uczniowie, obecnie także najbliżsi współpracownicy, tworzący niepowtarzalną atmosferę Łódzkiej Akademii.

Z tej ogólnej, jakże wyraźniej tendencji wyłamuje się (jako pedagog i pracownik szkoły) Jarosław Chrabąszcz, który deklaruje w pozbawionej jednoznacznej oceny, ale jednak wyrazistej wypowiedzi: „Nie warto, że się tak nieładnie wyrażę – produkować swoich własnych epigonów. Trzeba z młodego człowieka wydobywać to, co jego własne, osobiste… Studiowałem w pracowni artysty, obdarzonego tak silną osobowością, że studenci malowali podobnie. Pozwalał jednak by robić własne prace, nie był ortodoksyjny… Zezwolił nawet, na przykład na dyplom z hiperrealizmu.”

Obecna wystawa daje zatem okazje do przemyśleń na temat istoty zjawiska, które dość powierzchownie zwykło nazywać się „sztuką akademicką”, do refleksji na temat wzajemnych relacji, fascynacji, owych „zapatrzeń” i „zasluchań” jakie zwykły zachodzić między wykreowanym przez środowisko „Mistrzem” i grupą jego spadkobierców, kontynuatorów, uczniów… I można żywić nadzieję, że będzie to nie tylko grupa spragnionych powodzenia, czy sławy, grupa pozbawionych zdrowego krytycyzmu – „epigonów”…

Małgorzata Dorna

Andrzej Sadowski, Arles – martwa natura prowansalska, akryl, 2012

Wojciech Leder

Agnieszka Wasiak

Marek Czajkowski, 4 x 4 ten trzeci

Jarosław Chrabąszcz, Skocznia kwantowa, 2009

MAŁGORZATA BOREK – W 1993 r. uzyskała dyplom z Tkaniny Unikatowej w pracowni prof. Aleksandry Mańczak oraz malarstwa w pracowni prof. Andrzeja Gieragi. Obecnie pracuje w ASP w Łodzi jako asystent w Pracowni Kompozycji prof. Henryka Hoffmana. Zajmuje się malarstwem i instalacją.

ANDRZEJ CHĘTKO – Akademia Sztuk Pięknych w Łodzi (Pracownia Percepcji Działań Twórczych). Urodzony w 1951 r. w Lublinie. Pedagog, typograf, performer. Uczy rozumienia sztuki współczesnej. Posiada doświadczenie z zakresu filmu animowanego, sztuki wideo i literatury eksperymentalnej.

JAROSŁAW CHRABĄSZCZ – Urodzony w 1960 r. w Tomaszowie Maz. Studia w PWSSP (obecnie ASP) w Łodzi na Wydziale Tkaniny i Ubioru. Obecnie jako profesor nadzwyczajny prowadzi pracownię Malarstwa i Rysunku w tejże uczelni.

PIOTR CIESIELSKI – Studia w PWSSP w Łodzi. Dyplom w 1982 r. na Wydziale Malarstwa i Grafiki w Pracowni Malarstwa prof. Stanisława Fijałkowskiego i w Pracowni Technik Metalowych prof. Leszka Rózgi. Zajmuje się malarstwem, grafiką warsztatową i cyfrową, fotografią oraz filmem.

MAREK CZAJKOWSKI – Studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi (aktualnie ASP). Dyplom na Wydziale Grafiki w 1977 r. Obecnie profesor nadzwyczajny w ASP im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi. Prowadzi Pracownię Rysunki i Malarstwa na Wydziale Tkaniny i Ubioru. Twórczość w zakresie malarstwa, rysunku i grafiki.

MAŁGORZATA DOBRZYNIECKA – KOJDER – Urodzona 17 maja 1963 r. w Strykowie. Studia na UMK w Toruniu w latach 1985-1988 oraz PWSSP w Łodzi 1988-1994. Dyplom z wyróżnieniem w zakresie tkaniny dekoracyjnej w prac. prof. K. Górskiej oraz malarstwa w prac. prof. Andrzeja Gieragi. Kierownik pracowni Malarstwa i Rysunku na Wydziale Tkaniny i Ubioru ASP w Łodzi. Kierownik Doktoranckich Studiów Środowiskowych w ASP w Łodzi. Zajmuje się malarstwem i rysunkiem.

PRZEMYSŁAW DRUSZCZ – Urodzony w 1968 r. Studia w PWSSP w Łodzi na Wydziale Tkaniny i Ubioru, dyplom w Pracowni Tkaniny Unikatowej prof. A. Mańczak. Od 2012 r. prowadzi Pracownię Rzeźby na Wydziale Tkaniny i Ubioru.

ZBIGNIEW DUDEK – Studia w PWSSP w Łodzi, dyplom w 1983 r. Obecnie kieruje Pracownią Rzeźby na Wydziale Tkaniny i Ubioru w ASP w Łodzi. Dziekan Wydziału Tkaniny i Ubioru na kadencję 2012-2016; członek Rady Programowej VIII kadencji Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku (2012-2015); od 2008 r. wykładowca na Wydziale Architektury Politechniki Łódzkiej; przedstawiciel senackich komisji ASP w Łodzi: Komisji Etyki, Komisji Programowej, Komisji Budżetowej; od 2010 r. wykładowca w Liceum Plastycznym w Tomaszowie Mazowieckim. Przez całe życie zajmuje się rzeźbą.

MAREK GUZ – Urodzony 24 września 1952 r. w Łodzi. W latach 1971-1975 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej Teatralnej i Telewizyjnej w Łodzi. Uzyskał dyplom operatora filmowego na Wydziale Operatorskim pod opieką prof. Kazimierza Konrada i prof. Ireneusza Pierzgalskiego. Od 1988 r. prowadzi Pracownię Nowych Mediów ASP w Łodzi na Wydziale Tkaniny i Ubioru, a od 1996 r. także Pracownię Fotografii i Video na Wydziale Sztuki Politechniki Radomskiej w Radomiu. Posiada kwalifikacje II stopnia (dr hab.) w dziedzinie sztuk plastycznych specjalność fotografia. Zatrudniony na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Uprawia fotografię reklamową oraz artystyczną.

HENRYK HOFFMAN – Urodzony w 1946 r. Artysta plastyk, pedagog, profesor tytularny. Pracownik naukowo-dydaktyczny ASP (Pracownia Podstaw Kompozycji) w Łodzi i Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego w Radomiu. Twórczość głównie w zakresie rysunku i malarstwa.

MAGDALENA KACPERSKA – Urodzona w 1981 r. w Łodzi. Studia na Wydziale Grafiki i Malarstwa ASP w Łodzi (2003-2009). Dyplom z wyróżnieniem w Pracowni Malarstwa prof. Mariana Kępińskiego i Pracowni Technik Drzeworytnicznych i Książki Artystycznej prof. Andrzeja Bartczaka. Studia podyplomowe w zakresie Pedagogiki ogólnej w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Łodzi. Aktualnie asystent w Pracowni Malarstwa i Rysunku prof. Małgorzaty Dobrzynieckiej – Kojder na Wydziale Tkaniny i Ubioru w ASP w Łodzi. Twórczość w zakresie malarstwa i grafiki.

TOMASZ KOWALCZYK – Studia na Wydziale Rzeźby ASP w Warszawie. Doktorat i habilitacja w Wydziale Rzeźby ASP w Krakowie. Praca i twórczość związana z rzeźbą.

WOJCIECH LEDER – Urodził się w 1960 r. w Łodzi. Absolwent Wydziału Malarstwa PWSSP w Łodzi, studiował również filozofię na Uniwersytecie Łódzkim. Od 2005 r. kieruje pracownią Malarstwa i Rysunku ASP w Łodzi, od 2007 r. jest profesorem tej uczelni.

JAROSŁAW LEWERA – W latach 1994-1999 studia wyższe w ASP w Łodzi. Dyplom z malarstwa w pracowni prof. Andrzeja Sadowskiego. Aktualnie adiunkt w pracowni Malarstwa i Rysunku prof. Andrzeja Sadowskiego. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, fotografią, filmem wideo.

JAKUB ŁĄCZNY – Studia w Wyższej Szkole Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi na Wydziale Grafiki. Przez dwa lata studiował w Instytucie Sztuk Pięknych w Zielonej Górze, w pracowniach malarskich: prof. L. Knaflewskiego, prof. S. Kortyki i ad. J. Dłużewskiego. Następnie studia na ASP w Poznaniu w pracowniach malarskich: dr Dominika Lejmana. Dyplom z malarstwa uzyskał w pracowni prof. zw. P.C. Kowalskiego. Obecnie asystent w I pracowni prof. Marka Czajkowskiego Wydziału Tkaniny i Ubioru na ASP im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi. Zajmuje się malarstwem i sztuką wideo.

BOGUMIŁ ŁUKASZEWSKI – Urodzony 18 grudnia 1942 r. w Łodzi. Studia w PWSSP w Łodzi. Dyplom w 1968 r. w pracowni prof. Lecha Kunki. Kierownik jednej z dwu pracowni Podstaw Kompozycji w Katedrze Kształcenia Ogólnoplastycznego na Wydziale Tkaniny i Ubioru ASP w Łodzi.

TOMASZ MATUSZAK – Urodził się w 1967 r. w Łodzi. W latach 1987-1993 studiował na Wydziale Grafiki ASP w Łodzi. Zajmuje się fotografią, rzeźbą, działaniami przestrzennymi i interwencją w przestrzeń publiczną.

ZBIGNIEW NOWICKI – Urodził się w 1966 r. Studia na Wydziale Edukacji Wizualnej ASP w Łodzi. Obecnie adiunkt w Katedrze Ogólnoplastycznej na Wydziale Tkaniny i Ubioru w ASP w Łodzi. W 2012 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego w zakresie sztuk pięknych na Wydziale Grafiki i Malarstwa ASP w Łodzi. Uprawia: malarstwo, rysunek, wideo, muzykę – lider the TYBET UNDERGROUND.

MICHAŁ RYBIŃSKI – Urodził się 23 czerwca 1982 r. w Częstochowie. Ukończył Wydział Grafiki Warsztatowej i Malarstwa na ASP w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Artystyczny). Od 2008 r. asystent prof. Wojciecha Ledera w ASP w Łodzi (pracownia malarstwa i rysunku Wydział Tkaniny i Ubioru). Doktorat w 2013 r. w Instytucie Sztuki Uniwersytetu J. Kochanowskiego w Kielcach.

ANDRZEJ SADOWSKI – Urodzony w 1946 r. w Łodzi. Studia w PWSSP w Łodzi, w Pracowni Malarstwa i Rysunku prof. Mariana Jaeschke. Profesor Malarstwa i Rysunku w ASP w Łodzi i Wyższej Szkole Informatyki i Umiejętności w Łodzi. W latach 1992-2004 profesor Malarstwa i Rysunku w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie. Twórczość w zakresie malarstwa i rysunku.

AGNIESZKA WASIAK – Urodzona 4 stycznia 1974 r. Studia w ASP im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi, dyplom z malarstwa z wyróżnieniem w pracowni prof. Jerzego Kudukisa oraz dyplom z ubioru w pracowni prof. Aleksandry Pukaczewskiej. Od 2001 r. pracownik dydaktyczny w ASP w Łodzi. Doktorat na Wydziale Grafiki i Malarstwa ASP w Łodzi. Adiunkt w Pracowni Podstaw Kompozycji prof. Bogumiła Łukaszewskiego na Wydziale Tkaniny i Ubioru. Formy wypowiedzi artystycznej: kompozycje – technika własna, malarstwo, rysunek, grafika, fotografia.

JAN WASIŃSKI – Urodzony 9 listopada 1983 r. w Łodzi. Absolwent Wydziału Grafiki i Malarstwa ASP im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi, dyplom z wyróżnieniem w Pracowni Malarstwa prof. Ryszarda Hungera oraz aneks w Pracowni Technik Sitodrukowych prof. Andrzeja Smoczyńskiego. Od 2012 r. asystent w pracowni Malarstwa i Rysunku prof. Jarosława Chrabąszcza, na Wydziale Tkaniny i Ubioru macierzystej uczelni.

JAROSŁAW ZDUNIEWSKI – Urodził się w 1948 r. w Łodzi. Studia w PWSSP w Łodzi. Dyplom w Pracowni Ubioru prof. Wandy Borowskiej, Malarstwa w Pracowni prof. Lecha Kunki oraz Grafiki prof. Stefana Krygiera. Profesor zwyczajny w ASP im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi, gdzie pracuje od 1980 r. Prowadzi Pracownię Malarstwa i Rysunku na Wydziale Tkaniny i Ubioru. Twórczość w zakresie malarstwa i rysunku.

ZDZISŁAW ZABŁOCKI – Urodzony w 1948 r. w Łodzi. Studia w PWSSP w Łodzi. Dyplom w 1974 r. Obecnie wykładowca tejże uczelni. Prowadzi jedyny w uczelniach plastycznych Warsztat Realizacji Rzeźby w Tworzywach Sztucznych. Twórczość w zakresie rzeźby plenerowej, reklamy przestrzennej.

http://photosynth.net/edit.aspx?cid=67393b91-a8c0-4cc0-b3c1-cd9a886d601b&wa=wsignin1.0