Eugeniusz Repczyński – Malarstwo. Zapraszamy na wernisaż

Wystawa retrospektywna z okazji jubileuszu 60-lecia pracy twórczej Eugeniusza Repczyńskiego

Biuro Wystaw Artystycznych i usług Plastycznych w Pile zaprasza na wernisaż wystawy prac Eugeniusza Repczyńskiego, artysty malarza związanego z Piłą od II połowy lat 60-tych. Będzie to wystawa retrospektywna z okazji jubileuszu 60-lecia pracy twórczej.

Galeria BWAiUP w Pile, piątek, 13 września, godz. 19.00.

Eugeniusz Repczyński urodził się w 1938 roku w Obornikach Wielkopolskich. Studiował na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu – malarstwo i architekturę wnętrz w pracowniach Tymona Niesiołowskiego, Stanisława Borysowskiego oraz Józefa Kozłowskiego (1960–-1965).  Po studiach osiadł w Pile.  Pracował jako nauczyciel w Liceum Ogólnokształcącym, następnie w Pilskim Domu Kultury jako instruktor plastyki. Był pierwszym profesjonalnym plastykiem przybyłym na stałe do Piły. W PDK zajmował się ponadto amatorskim ruchem artystycznym, okolicznościowo scenografią, wykładał historię sztuki i popularyzował zagadnienia urządzania wnętrz mieszkalnych.  Równolegle zaangażował się non profit na rzecz Związku Polskich Artystów Plastyków, którego członkiem jest od 1965 r. Pełnił funkcje w Zarządach Okręgu ZPAP w Poznaniu, później Oddziału w Pile. Był inicjatorem wystaw, plenerów, konkursów i innych działań na rzecz budowy i integracji pilskiego środowiska artystów plastyków.  Od 1974 r. podejmuje działalność artystyczną w wolnym zawodzie. Realizuje się w szeroko rozumianej sztuce użytkowej: malarstwie ściennym, architekturze wnętrz, grafice użytkowej, wystawiennictwie, sztuce kościelnej, krytyce artystycznej. W l. 1990–1994 piastował urząd Plastyka Miejskiego w Pile.

Fundamentem działalności E. Repczyńskiego było i jest malarstwo sztalugowe. Tu odnosi sukcesy, zdobywa nagrody i wyróżnienia w konkursach ogólnopolskich, uczestniczy w licznych wystawach konkursowych, poplenerowych, a przede wszystkim indywidualnych, w kraju i za granicą.

Jego prace widoczne są także w przestrzeni miasta – jest m.in. twórcą charakterystycznych elementów zdobniczych na paru budynkach użyteczności publicznej (Zespół Szkół Muzycznych im. F. Chopina, Dom Towarowy „Merkury” Piła – mozaika elewacyjna – projekt i współpraca artysty plastyka Eugeniusza Ćwirleja, neon „Piła wita!” na wieżowcu przy ul. Wodnej i inne) oraz autorem malarstwa ściennego i tablicowego oraz licznych malatur we wnętrzach (Kościół parafialny w Krajence – renowacja malarstwa ściennego oraz malatury wnętrza (współpraca z artystą plastykiem Andrzejem Podolakiem); Kościół parafialny pw. Św. Stanisława Kostki w Pile – opracowanie i projekt malatury wnętrza; Szpital Specjalistyczny przy ul. Rydygiera w Pile – kaplica – malarstwo tablicowe oraz Droga Krzyżowa;  Dom Kultury w Zakrzewie – malarstwo ścienne; Bank Pekao Piła – malarstwo ścienne oraz tablicowe; Markot „Stokrotka” w Pile – sgraffito; Pomnik Katyński Piła – projekt oraz konsultacje realizacyjne; Sala Miejska (hall) Piła – cykl obrazów abstrakcyjnych).

„(…) Bohaterowie obrazów Eugeniusza Repczyńskiego, artysty przekonanego, że „malarstwo to sztuka milczenia” –   przywodzą na myśl samotnych, szlachetnych, zastygłych w pół gestu, w pół słowa, bohaterów antycznej tragedii. Otuleni płaszczem milczenia jak greckim chitonem, o twarzach zasłoniętych maską opanowania i spokoju wobec nieuchronności wyroków Fatum, o dłoniach zwróconych ku pogodnemu niebu w wystudiowanym   geście buntu i dobrze zagranej rozpaczy, wyniesieni na koturnach, koturnowo uroczyści, uskrzydleni marzeniem Ikara, obmywani falami krystalicznej ciszy – wypowiadają swe kwestie z umiarem i godnym Stoika spokojem. (…) Artysta wyznacza tu nie tylko własną, rozpoznawalną symbolikę barw, w ramach której czerwień kojarzy się z życiem, a błękit, przechodzący całą gamę, gradację odcieni, od szarości aż po intensywną czerń – ze stanem umierania. Malarz doskonale czujący warsztat, materię artystycznego tworzywa, będący równocześnie znawcą psychiki ludzkiej i bacznym obserwatorem życia – zdaje się tworzyć tu rodzaj uniwersalnej mitologii, w której czas ulega ostatecznemu zatrzymaniu, w której przenikają się sfery różnych wierzeń i kultur, nakładają się na siebie konwencje i style, znaki i archetypy, symbole. Zdaje się także tworzyć mitologię współczesnego człowieka, świadomego dziedzictwa Antyku, estetyki renesansu, romantycznego, tragicznego w istocie buntu przeciwko porządkowi świata.

Małgorzata Dorna

„Między obrazem i słowem. Uroczyste milczenie abstrakcjonisty” (fragment)