Wystawa malarstwa Małgorzaty Piątek-Grabczyńskiej i Gabriela Grabczyńskiego pod tytułem „Cytat”
17 października 2008 w Małej Galerii BWA i UP w Pile otwarto wystawę malarstwa Małgorzaty Piątek-Grabczyńskiej i Gabriela Grabczyńskiego pod tytułem „Cytat”.
Małgorzata Piątek-Grabczyńska Urodzona 04. 11. 1975 roku. W latach 1995-2000 studentka malarstwa i grafiki ASP we Wrocławiu – pracownia rysunku i malarstwa prof. Grzegorza Zyndwalewicza i prof. Eugeniusza Geta-Stankiewicza; – pracownia grafiki warsztatowej ad. Romana Kowalika. W roku akademickim 1998/99 stypendystka ministra Kultury i Sztuki. Kolor – charakterystyczny i nieodłączny element malarstwa. Niezależnie czy bardzo monochromatyczny, czy też eksplodujący ferią barw jest środkiem do przekazywania myśli, doznań, uczuć. Barwa jako podstawowy budulec przestrzeni obrazu zdominowała również prezentowane przeze mnie prace. Materia, emocja, zdarzenie zostają tu wcielone w kolor. Kompozycja – będąca efektem obserwacji relacji pomiędzy człowiekiem, jego otoczeniem, światem fantazji i rzeczywistości, marzenia i istnienia powstaje trochę na zasadzie improwizacji również podporządkowanej zabawie kolorem. To on buduje tu nastrój i determinuje charakter kompozycji i to jak jest ona odbierana. Moje prace to w pewnym sensie pejzaże emocjonalne, obrazy mojego wnętrza, małe chwile, kadry wycięte z codziennego życia ubrane w formę i barwę.
Gabriel Grabczyński Urodzony 01. 03. 1974 roku. Absolwent Wydziału Grafiki na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Dyplom z litografii w pracowni prof. Pawła Frąckiewicza w 2000 roku. – wystawa indywidualna rysynku – ASP Wrocław; – wystawa zbiorowa grafiki – Galeria Pod Plafonem (Wrocław); – wystawa indywidualna grafiki – Galeria JaPtak (Wrocław); – Biennale Grafiki Studenckiej – Poznań 2000; – Zbiorowa wystawa grafiki – Muzeum Akademii Sztuk Pięknych (Wrocław). Zamiłowanie do piękna i estetyki jest w nas wszystkich głęboko zakorzenione. Podstawą tworzonych przeze mnie prac jest poszukiwanie harmonijnej formy połączenia dwóch najpiękniejszych dla mnie rzeczy: idealnych kształtów nagiego kobiecego ciała i muzyki klasycznej, wyrażonej tu za pomocą instrumentów. Szczególną rolę przy tworzeniu stanowi układ tych połączonych form na ograniczonej przestrzeni kartki. Świadomość lini, kreski, plamy, wynikająca z obserwacji i graficznej praktyki buduje przestrzeń moich kompozycji, redukując przedstawione obiekty do ich formy podstawowej uzupełnionej o konieczne detale, światło i kolor. Powstałe obrazy to efekt wzajemnych związków kształtu i przestrzeni, dynamiki i statyki, budują płaszczyznę opartą na harmonii i rytmie, cechach które charakteryzują zarówno muzykę jak i idealne proporcje anatomii człowieka.
