JACEK SROKA ” TAPETA W TORTURY

6 maja 2011 roku mieliśmy przyjemność uczestniczyć w otwarciu wystawy malarstwa, grafiki i rysunku krakowskiego artysty Jacka Sroki.

To wieczorne spotkanie ze sztuką uświetnił swoim mini recitalem Absolwent Akademii Muzycznej w Katowicach i Universitat Mozarteum w Salzburgu Piotr Grelowski wykonując utwory F. Chopina i W. A. Mozarta.

Jacek Sroka

Urodził się w 1957 roku w Krakowie.

Studiował na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1981 roku uzyskał dyplom w Pracowni Miedziorytu prof. Mieczysława Wejmana; Malarstwo w pracowni prof. Jana Świderskiego. W latach 1981-89 pracował jako asystent w macierzystej uczelni. Uprawia malarstwo, grafikę, rysunek. Laureat nagród i wyróżnień m.in. na Biennale Grafiki w Mulhouse (1984), Międzynarodowej Wystawie Miniatury w Toronto (1986), Graphica Atlantica w Reykjaviku (1987), na Biennale Grafiki w Vaasa (1987), Grand Prix na Biennale Grafiki w Seulu (1988), Nagrody im. I. Trybowskiego na Międzynarodowym Triennale Grafiki w Krakowie (1994 ). W 2001 roku zostaje lauretem Nagrody im. Witolda Wojtkiewicza przyznawanej przez Zarząd Okręgu Krakowskiego Związku Polskich Artystów Plastyków za najciekawszą wystawę indywidualną prezentowaną w Krakowie. W 2008 roku odbyła się retrospektywna wystawa obrazów i grafik artysty w Muzeum Narodowym w Krakowie.

Ostatnie (wybrane) wystawy indywidualne:

2009 – Galerie Oberkampf, Paryż/ Paris, Francja / France; 2008 – Kunstverein Offenburg – Mittelbaden, Offenburg, Niemcy /Germany, Kunst # Stuecke, Galerie fur Mitteleuropaische Kunst, Wiedeń / Wien, Austria Muzeum Narodowe w Krakowie, Kraków; 2007 – Haus der Modernen Kunst, Staufen-Grunern, Niemcy / Germany; 2006 – Asperger Gallery, Berlin, Niemcy / Germany, Himmelberger Gallery, San Francisco, USA, Tinhorn Press Gallery, San Francisco, USA; 2005 – Musee d’Ussel, Ussel, Francja / France, Galerie Post+Garcia, Maastricht, Holandia / Holland; 2004 – Galerie Garcia-Laporte/ Galerie Denis Canteux, Paryż / Paris, Francja / France, MMG Gallery, Tokio / Tokyo, Japonia / Japan, Jan Fejkiel Gallery, Kraków, Galeria GP, Warszawa.

Prace w zbiorach:

Muzeum Narodowe, Kraków; Muzeum Narodowe, Warszawa; Muzeum Historyczne Miasta Krakowa, Kraków; Zbiory Graficzne PAU, Kraków; Biblioteka Jagiellońska, Kraków; Muzeum Okręgowe im. L.Wyczółkowskiego, Bydgoszcz; Muzeum Miasta Jaworzna, Jaworzno; Kunst Museum, Bochum, Niemcy; Metropolitan Museum, Nowy Jork, USA; British Museum, Londyn, Wlk.Brytania; Museum Fridericianum, Kassel, Niemcy; Graphische Sammlung Albertina, Wiedeń, Austria; Musee Savoisien, Chambery, Francja; Cabinet des Estampes, Bibliotheque Nationale de France, Paryż, Francja; Artothek, Oldenburg, Niemcy; Kjarvalsstadir Museum, Reykjavik, Islandia; Taidegrafikot, Vaasa, Finlandia; Utsunomiya Museum of Art, Utsunomiya, Japonia; Kumamoto Prefectoral Museum of Art, Kumamoto, Japonia; Print Kabinett, Lejda, Holandia; National Gallery of Art., Waszyngton, USA; Stredoslovenska Galeria, Banska Bystrica, Słowacja; World Bank (Art Programm Collection), Waszyngton, USA.

(…) Czy możemy wyobrazić sobie świat, w którym wszystko można wyczyścić, świat idealnej bieli — czy będziemy go odczuwać jako brak, jako nieistnienie tego znanego. W najprostszy sposób Sroka uzmysławia nam, czym jest ów Brak. Bawiąc się z konwencją swego własnego, niepozbawionego sarkazmu oraz ironii sposobu patrzenia i kreowania rzeczywistości, stwarza obraz zgoła konceptualno podobny. Banalna czynność sprzątania nabiera znamion aktu twórczego. Wymazywanie, niwelowanie poszczególnych partii naszego świata uświadamia nam istnienie wręcz dotykalne czegoś, czego nie ma. Ale istnienie to jest rejestrowane w naszej wyobraźni jedynie jako przeciwstawienie pełni. (…)

( Barbara Kokoska, fragment tekstu z katalogu do wystawy )

Jacek Sroka wypracował własny indywidualny styl, na który składają się, zgodnie współdziałające ze sobą, forma i treść. Nie znaczy to, że artysta zasklepił się w jednej, niezmiennej formule. Jego twórczość, przy jej stylistycznej jednorodności, jest szalenie zróżnicowana i wielowątkowa. Ulega przemianom i stale ewoluuje. W swoim pierwszym okresie, w latach 80-tych, Jacek Sroka posługiwał się środkami bardziej surowymi i brutalnymi. Stosował formy ostre jak brzytwa, kolor zjadliwy i agresywnie atakujący oko. W latach 90-tych jego malarstwo i grafika osiągnęły klasyczną pełnię wyrazową. Nie rezygnując z mocy ekspresji, jego twórczość stała się bardziej wyrafinowana, zarówno w warstwie formy, jak i treści. Jeżeli w pierwszym okresie Jacek Sroka był w większym stopniu zakotwiczony w rzeczywistości, ulegając presji wydarzeń politycznych, to później przenosi się w pełni do świata wyobraźni i literackiej fikcji. Potęguje się aspekt metaforyczny i surrealistyczny jego wizji. W ostatnich dziełach, powstałych po 2000 roku, artysta zaczyna się coraz bardziej interesować materią malarską i rozgrywkami fakturalnymi na powierzchni obrazowej. Poruszane treści i symbolika stają się ezoteryczne, opierające się na osobistych przemyśleniach, na głębokiej, filozoficznej refleksji nad znikomością świata i jego codziennych przejawów. Klimat prac Jacka Sroki przy pierwszym zetknięciu wydaje się być ponury i groźny. Panoszą się w nich demoniczne moce. Przygnębiający nastrój rozpogadza jednak paradoksalny komizm, towarzyszący nawet najbardziej drastycznym, sadystycznym scenom. Ten rodzaj komizmu na ogół określa się mianem czarnego humoru (… ) Odbiór jego dzieł staje się zajęciem fascynującym, gdyż rozgrywa się na wielu poziomach. Widz po otrzymaniu pierwszego gwałtownego uderzenia „po oczach” ostrymi formami i barwami, może poświęcić się dalszej, spokojniejszej i bardziej intrygującej lekturze obrazu, która wciąga go do tajemniczego świata znaków i przedstawień. Obok sfery wizualnej wyobraźnię odbiorcy rozbudza warstwa semantyczna jego prac. Ważną rolę odgrywa, podobnie jak u surrealistów, często zagadkowy, zaskakującym tytuł obrazu lub grafiki. Sens przedstawienia plastycznego uzupełniają inskrypcje i napisy, nanoszone często na płaszczyznę obrazową.

prof. dr hab. Tomasz Gryglewicz