Agnieszka Opala – Samotność kontrolowana

28 lutego odbył się wernisaż wystawy malarstwa Agnieszki Opali „Samotność kontrolowana”. Po zwyczajowym wprowadzeniu i przedstawieniu artystki przez Dyrektora BWA Andrzeja Podolaka zabrała głos pani Grażyna Banaszkiewicz, która barwnie opowiedziała o twórczości autorki. Następnie pan Bogusław Mikita wręczył autorce list gratulacyjny od Starosty Powiatu wraz z bukietem błękitnych róż.

Agnieszka Opala

„Malarstwo Agnieszki Opali jest wynikiem pewnej nadbudowy, która rodzi się w wyobraźni i podlega specyficznemu balansowaniu pomiędzy skrajnościami ujętymi w sposób przyjazny i niedoskonały, ale i ryzykowny. To potrzeba zabawy i gry, czasami zagadkowo zaszyfrowanej manipulacji, pragnienie teatralnego kamuflażu i karnawałowej maskarady stoi u źródeł tych obrazów. Przedmioty i rzeczy, w rzeczywistości solidne i twarde, bywają na obrazach Opali wiotkie i miękkie niczym łodygi roślin. Takie są krzesła i stoliki, okna i skrzydła wiatraków, parasole, filiżanki, balustrady i zwierzątka. Zarysowane na płaszczyźnie płócien, z dużą dozą umowności, przenoszą nas w świat baśniowy i na swój sposób wymyślony przez „naiwną” konwencję, ale tkwiący w prawdopodobnym realizmie. Są jak gdyby elementami jakiejś scenografii albo widokami wnętrz, w których toczy się ekscytujące życie wydłużonych przedmiotów, a także dziwacznie zdeformowanych zwierząt i ludzi. Częstym bohaterem płócien Opali jest kot, ale także okno, krzesło, stolik, kieliszek, filiżanka grają w tym spektaklu role główne i wieloznaczne. Ta nieukrywana żartobliwość, fantazja i polot, podbudowane mocno nasyconymi barwami i zamaszystymi śladami pędzla świadczą z pewnością o niebywale otwartym podejściu do malarstwa, ale również o autentycznej spontaniczności i wszechogarniającej radości malowania…”

(fragment recenzji, 2003) Stanisław Tabisz

„Tak naprawdę Opala opowiada o sobie. O krainie łagodności. Stąd też w jej obrazach dominują ciepłe kolorystyczne tonacje. Nie jest to jednak świat spokojny, albo inaczej – płaski. Nawet w bajkach daje o sobie znać groza, a już na pewno do głosu dochodzi tajemniczość. Opala również skrywa w swoich obrazach niepokój. Przeczucie nie dającej się uporządkować wielości. Tu właśnie tkwi jej tajemnica i tajemniczość jej obrazów. Kreują one bowiem szczególny rodzaj przestrzeni. Nie chodzi tu bynajmniej o stwarzanie iluzji. O złudzenie trójwymiarowości. Mam na uwadze co innego. Prace Opali przypominają bowiem palimpsest. Oto na jednej płaszczyźnie, która prezentowała jedno przedstawienie, po choćby fragmentarycznym zamalowaniu naniesiono drugie. W ten sposób nałożyły się na siebie dwa obrazy. Dwie przestrzenie. Dwie rzeczywistości…”

(fragment recenzji, 1999) Ryszard K. Przybylski

Agnieszka Opala urodziła się 22 sierpnia 1968 roku w Poznaniu. W 1993 roku uzyskała dyplom w Pracowni Rysunku Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu u prof. Józefa Drążkiewicza oraz z Wychowania Plastycznego u prof. Zbigniewa Poznaniaka. Zajmuje się malarstwem sztalugowym, ilustracją książkową i odpoczywaniem. 2006 – wystawa zbiorowa „Elle”, Wenecja, Włochy 2007 – wystawa zbiorowa, Muzeum Sztuki Współczesnej Ca’Pesaro, Wenecja, Włochy 2007 – wystawa indywidualna, Kołobrzeg 2008 – wystawa zbiorowa, Agora Gallery, Nowy Jork, USA 2008 – wystawa indywidualna, Galeria SD, Warszawa 2008 – wystawy indywidualne w galeriach w Pile, Lesznie, Koninie i Poznaniu 2008 – wystawa indywidualna na Festiwalu Filmowym Era Nowe Horyzonty we Wrocławiu