MIROSŁAWA ROCHECKA – ” W STRONĘ NIESKOŃCZONOŚCI … “
11 czerwca w Galerii BWA i UP przy ul. Okrzei 11 odbył się wernisaż prac pani Mirosławy Rocheckiej z Torunia.
Urodzona w 1960 roku w Sępólnie Krajeńskim. W latach 1982-1989 studiowała na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od 1996 roku pracuje w Zakładzie Kształcenia Artystycznego Instytutu Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Prowadzi zajęcia z rysunku i malarstwa dla studentów konserwacji i restauracji dzieł sztuki. Habilitacja w dziedzinie nauk humanistycznych – specjalność malarstwo w 2006r. Zajmuje się twórczością w dziedzinie malarstwa. Pisze artykuły i eseje o sztuce (Tajemnice światła i koloru. Abstrakcja i sacrum, Toruń 2007).
Mirosława Rochecka jest autorką 18 wystaw indywidualnych, brała także udział w ponad 100 wystawach zbiorowych. Swoje prace wystawiała w kraju i za granicą, we Francji, Niemczech, Danii i na Litwie. Otrzymała wiele nagród i wyróżnień na przeglądach i konkursach w dziedzinie malarstwa. W roku 2000 – medal na X Biennale Sacrum w Gorzowie Wielkopolskim. Brała udział w wielu plenerach i warsztatach malarskich, ogólnopolskich i międzynarodowych. Razem z mężem Kazimierzem Rocheckim, współorganizowała, 6 edycji Forum Malarstwa Polskiego w Lesku. W stronę nieskończoności… Pierwiastek abstrakcyjny w sztuce pojmuję jako wieczną zasadę, pierwotną i zasadniczą koncepcję powołującą sztukę do istnienia, nadającą jej głębię myśli, siłę wyrazu i sens. Podobnie objawia się w sztuce pierwiastek duchowy, który można odczytać jako uobecnienie sacrum. Niesie go ten sam ożywiający nurt nadający dziełom formę, jakość i wyraz. Sacrum i abstrakcja to pojęcia pokrewne, w pewnym sensie analogiczne. Ich znaczenie poznaje się w wyniku swego rodzaju wtajemniczenia, osiąganego przez osobiste doświadczenie, bezpośredni kontakt, bliskość obcowania – kontemplacyjne wniknięcie. Abstrakcja i sacrum są sobie bliskie. Abstrakcja służy sacrum. Sacrum daje wewnętrzną dyspozycję wolności umożliwiając abstrakcję, która realizuje się materialnie w sztuce. Sacrum uduchawia abstrakcję. Daje jej potrzebną głębię, treść i sens. Abstrakcja pozbawiona wewnętrznej treści staje się pusta, obojętna, staje się sztuką dla sztuki. Kiedy jej treściowa zawartość skierowana jest ku sacrum, otwiera się na nowy wymiar – głębię. Sacrum angażuje abstrakcję, daje jej moc zdolną poruszać i oczyszczać. W kształtowaniu mowy abstrakcji największe znaczenie ma kolor, zarówno w sferze tworzenia, jak i odbioru. Kolor jest wartością konstytuującą malarstwo, stanowiącą jego materialną powłokę i zmysłową jakość. Jest językiem zdolnym do wypowiadania określonych treści i pozaintelektualnym środkiem służącym ekspresji uczuć i ewokowaniu duchowych przeżyć. Zawiera w sobie ogromne bogactwo możliwości formalnych, znaczeniowych i wyrazowych. Jest nośnikiem i przekaźnikiem znaczeń symbolicznych i metaforycznych. Kolor jest szczególną jakością „tego świata”, która wskazuje świat Inny. Wszystko może się stać symbolem i obrazem czegoś innego, może mieć dodatkowe, ważne znaczenie. To drugie znaczenie rzeczy, słów i kolorów jest ich znaczeniem jakby pierwotnym, a jednocześnie zupełnie nowym. Dotyczy spraw uniwersalnych i ogólnoludzkich. Pogłębiając tak swoją treść wykracza poza realną rzeczywistość w rejony świata duchowego kształtując obraz i tworząc znak nowego nieba i nowej ziemi. Mirosława Rochecka „Tajemnice światła i koloru. Abstrakcja i sacrum” -fragmenty
Wernisażowy wieczór uświetnił krótki koncert rodzinnego kwartetu CAMERATA w składzie: Małgorzata Śmigielska – fortepian, Dariusz i Arkadiusz Śmigielscy – skrzypce oraz Tomasz Śmigielski -wiolonczela.
