Tomasz Lietzau

TOMASZ LIETZAU (ur. 1969 roku w Pile) – absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu; dyplom uzyskał w 1995 r. pod kierunkiem prof. Jarosława Kozłowskiego oraz historyka sztuki Jerzego Ludwińskiego. Zajmuje się szeroko zakrojoną twórczością artystyczną: począwszy od tradycyjnych dyscyplin sztuki, jak malarstwo, grafika czy ilustracja, poprzez instalacje i eksperymenty ze sztuką konceptualną, po filmy wideo i animowane. Obecnie zajmuje się teorią sztuki oraz sztuką semiotyczną – Note Painting (której jest twórcą). Ważniejsze działania i wystawy: 1989 – „Rewolucja Francuska 1789”, Muzeum Plakatu, Warszawa; 1991-1994 – działalność grupy „Wspaniali i Lubiani”: koncert w starej przepompowni w Pile, uliczne akcje artystyczne na terenie Poznania, koncerty w klubach studenckich w Poznaniu i Olsztynie; 1992 – E-Galeria, Poznań (wystawa zbiorowa); 1993 – wystawa studentów Włodzimierza Dudkowiaka, BWA Poznań; Wystawa Mło-dego Malarstwa Polskiego, Centrum Kultury Zamek, Poznań; 1994 – Galeria „Garbary 48 – Pracownia Zastępcza”, Poznań; Byam Shaw School of Art, Londyn (wystawa zbiorowa); Pracownia rysunku, ASP Poznań; 1995 – BWA Bydgoszcz (wystawa zbiorowa); 1996 – Ogólnopolski Prze-gląd Art-Mediów „Monitor polski WRO 96”, Wrocław; Międzynarodowe warsztaty wideo i architektury w Bauhaus, Dessau/Niemcy; 1998 – 2004 – „Salon Pilski”, BWA Piła.

„Note Painting” lub inaczej to określając „malarstwo nutowe”, jest to zakodowany na pięciolinii obraz malarski. Do zapisu używa się systemu znaków podobnych do nut. Kształt geometryczny zostaje przetranspo-nowany na system znaków (nut) i istnieje jako zapis na pięciolinii. Tak powstaje utwór malarski, który istnieje w formie zapisu nu-towego. Możliwe jest przeniesienie kodu na płaszczyznę obrazu w dowolnym formacie – wówczas obraz ulegnie przystosowaniu do danego formatu i przyjmie jego kształt. Pierwotne zasady kompozycji nutowej zo-stają nienaruszone, ale obraz zmieni się wizualnie. Przenosząc obraz można rów-nież zmieniać barwy, sposób krycia po-wierzchni oraz fakturę. Relacja pomiędzy zapisem utworu malarskiego a konkretnym obrazem przypomina relację zapisu party-tury muzycznej do wykonywanego utworu. Zasada wykonywania obrazu jest analo-giczna do grania utworu muzycznego z nut. W ten sposób obraz malarski staje się utwo-rem malarskim tak jak w muzyce, znacze-nie ma osoba twórcy i osoba wykonawcy. Osoby te łączy utwór, który jest zakodo-wany w formie zapisu. Twórca i odtwórca nie są ograniczeni czasem i odległością.