9.09.2011 – MONIKA SHADED „NA WOLNĄ PRZESTRZEŃ” – malarstwo, DARIUSZ ZATOKA „BLACK SUN” – fotografia
Monika Shaded
Urodzona 18 sierpnia 1983 roku w Ciechanowie. Ukończyła studia na ASP w Poznaniu, na Wydziale Edukacji Artystycznej w zakresie krytyki i promocji sztuki oraz pedagogiki sztuki, w roku 2008. W tym samym roku obroniła dyplom z malarstwa i została asystentką w pracowni prof. Józefa Walczaka.
2007/2008 – stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. 2007 – stypendium Naukowe Marszałka Województwa Wielkopolskiego.
Wystawy:
2000 – Katedra Sztuk Pięknych, Olsztyn /Uniwersytet Warmińsko-Mazurski/. Wyróżnione prace studentów w zakresie fotografii.
2001 – Katedra Sztuk Pięknych, Olsztyn /Uniwersytet Warmińsko-Mazurski/. Wyróżnione prace studentów w zakresie rysunku.
2005 – Galeria Jezuitów, Poznań. ,,Przestrzenie rysunku”, wystawa studentów ASP Poznań.
2005 – Galeria na Polskiej, Poznań. ,,Mów, co chcesz”, wystawa studentów ASP Poznań.
2006 – Galeria ,,Poziom”, ASP Poznań. Rysunek, wystawa indywidualna.
2007– Salon Meblowy ,,Klose”, Poznań. ,,Młodzi Artyści Poznania”, wystawa zbiorowa.
2009– Szpital Kardiologiczny, Poznań, ,,Serce dla serca”, wystawa zbiorowa.
2009. 05 – Stara Drukarnia, Poznań, indywidualna wystawa malarstwa.
2009. 07– Muzeum Regionalne, Pyzdry, wystawa poplenerowa.
2009. 11– Garbary 48, Poznań, wystawa poplenerowa.
2010. 04– Galeria Sztuki Współczesnej Profil, Poznań. ,,IV Biennale Sztuki- Tożsamość”, wystawa zbiorowa.
2010. 05– Galeria Antykwariat, Poznań. ,,ONE”, wystawa zbiorowa.
2010. 07– SLOT, Lubiąż k. Wrocławia, wystawa zbiorowa.
2010. 10– Galeria ,,C”, Ciechanów, indywidualna wystawa malarstwa.
2010.12– Galeria Sztuki Współczesnej Profil, Poznań. II Międzynarodowy Konkurs Malarski ,,Przestrzeń publiczna- Konteksty”, wystawa zbiorowa.
2011. 03– Galeria Pastela, Poznań. ,,nad tym co małe”, wystawa indywidualna.
Działalność dydaktyczna:
2006- 2008 – cotygodniowe warsztaty artystyczne – Świetlica Socjoterapeutyczna ,,Nibylandia” w Poznaniu.
2006 – współpraca w warsztatach artystycznych z Kamą Kulik ,,Portrety”, w ramach Slot Art. Festiwal, Lubiąż /www.slot.art.pl/.
2007 – integracyjny projekt interdyscyplinarny ,,Mam talent”, organizowany przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu przy udziale Stowarzyszenia na Rzecz Aktywności Młodych ,,Flos Iuvenum” oraz Pracowni Psychologicznej ,,Spotkanie”.
2008- 2011– cotygodniowe zajęcia w Muzeum Narodowym w Poznaniu ,,Minikurs Rysunku i Malarstwa”.
2009- 2010– cotygodniowe warsztaty artystyczne- Świetlica Socjoterapeutyczna ,,Kraina Nadziei” Poznań.
2010- 2011– prowadzenie zajęć z malarstwa w Liceum Plastycznym im. Piotra Potworowskiego w Poznaniu.
Promocja i krytyka sztuki:
2008– Galeria ZAK, Poznań. Kurator wystawy ,,Slot- Portret/ Autoportret”, wystawa zbiorowa.
2009- 2011– kurator Galerii ,,Serce dla Serca” na Oddziale Kardiologicznym na ul. Długiej w Poznaniu.
Artykuły:
,,Pro Arte” – artykuł ,,Czy ,,w centrum uwagi” jest właściwie w centrum?”. Recenzja z wystawy ,,W samym centrum uwagi” w Centrum Sztuki Współczesnej”.
,,Gazeta Malarzy i Poetów” – nr 2/2006, recenzja ,,Inferno- oniryczny sen?”.
,,Gazeta Malarzy i Poetów” – nr 1/2008, recenzja z konkursu im. M. Dokowicz ,,Uchylone drzwi”.
„Monika Shaded nie maluje jedynie dla czysto estetycznej przyjemności. Artystka eksploruje i przeżywa siebie poprzez malarstwo, które funkcjonuje jako filtr rozumienia i poznawania rzeczywistości – zarówno tej widzialnej, jak i niewidzialnej. Monika podejmuje trud poszukiwania własnego stylu, który jest efektem konsekwentnej pracy, godzin spędzanych w pracowni: studiów nad linią, barwą, plamą. W jej obrazach można odczuć myślenie kolorem, który stanowi czynnik kreujący nową rzeczywistość. Niezwykle istotna w jej twórczości jest rola światła emanującego niejako z samego wnętrza obrazów. Tematy, które Artystka kontempluje, to złożone myśli o człowieku i jego drodze życiowej. Jej obrazy są zapisem emocji i stanowią swoisty pamiętnik. Sztuka posługiwania się obrazem jako medium to umiejętność przenoszenia doświadczeń osobistych na język malarski, to przekazywanie wartości uniwersalnych bez zbędnej dydaktyki. Nie odkształcanie, ale uwydatnianie rzeczywistości – prywatnej czasoprzestrzeni, jakby intymności. Monika Shaded traktuje swoją twórczość jako drogę rozwoju, a potrzeba wyrażenia własnego wnętrza uwydatnia wrażliwość i odwagę młodej Artystki. We współczesnym świecie, który funkcjonuje pod presją rynku, to bardzo asertywna postawa. Twórca, artysta, to nie osoba o nabytych umiejętnościach posługiwania się pędzlem i farbą, ale ktoś, kto studiuje siebie i otaczającą rzeczywistość, aby zbudować nową wartość. Monika zalicza się do grona takich właśnie artystów”.
Krzysztof Myśko
Dariusz Zatoka
Urodzony w 1979 roku w Czarnkowie. W latach 1999-2005 studia na Wydziale Grafiki, Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, m. in. w Pracowniach Działań Performatywnych i Multimedialnych prof. Izabelli Gustowskiej, Fotografii Intermedialnej prof. Krzysztofa J. Baranowskiego i Ilustracji Wydawniczej prof. Mirosława Adamczyka. W roku 2004 pobyt stypendialny w Universite Rennes 2, Département Arts Plastiques. W 2005 roku dyplom z wyróżnieniem z zakresu Komunikacji Wizualnej w Pracowni Ilustracji Wydawniczej prof. Mirosława Adamczyka. Liczne publikacje w wydawnictwach. Zajmuje się działaniami medialnymi, fotografią, rysunkiem oraz projektowaniem graficznym. Mieszka i pracuje w Poznaniu.
Nagrody i wyróżnienia
2011 – Grand Prix Warszawskiego Festiwalu Fotografii Artystycznej;
2005 – Wyróżnienie Honorowe w Konkursie najlepszych dyplomów im. Marii Dokowicz, ASP Poznań;
2005 – I miejsce w konkursie fotograficznym „Podróż po Frankofonii”, Ambasada Francji w Polsce, (staż – Festiwal Fotografii w Arles);
2004 – Stypendium ,,Sokrates Erasmus’’ Universte Rennes 2, Departament Arts Plastiques;
2003 – Grand Prix – Nagroda Marszałka Województwa Wielkopolskiego, Salon Wielkopolski.
Udział w wystawach (wybrane)
2011 – Salon Plakatu Polskiego – Muzeum Plakatu w Wilanowie;
2011 – Warszawski Festiwal Fotografii Artystycznej, Galeria Spokojna w Warszawie;
2010 – Międzynarodowy Salon Sztuki – BWA Ostrowiec Świętokrzyski;
2010 – Biennale Grafiki Cyfrowej – Muzeum w Gdyni;
2009 – Salon Plakatu Polskiego – Muzeum Plakatu w Wilanowie;
2009 – Malwa 08 – BWA w Pile;
2008 – Wystawa Grafiki ASP Poznań – Cluj – Napoca, Rumunia;
2008 – Eurografik – Cartwight Hall, Bradford;
2007 – „Nieoczekiwane piękno” – Galeria BWA i UP w Pile;
2007 – 13 m2, Galeria ,,Naród Sobie” – Teatr Polski w Poznaniu;
2006 – Grand Prix Młodej Grafiki Polskiej – Galeria Bunkier Sztuki, Kraków;
2006 – Rybie Oko 4 – Bałtycka Galeria Sztuki w Słupsku;
2006 – Videoprzestrzenie 05 – Galeria BWA, Jelenia Góra;
2006 – PLASTIC PEOPLE – galeria C2C, Praga, Czechy;
2006 – 2010 – Salony Pilskie , BWA i UP w Pile;
2005 – F7, wystawa studentów Pracowni Fot. Intermedialnej – ASP Poznań, Browar Mieszczański, Wrocław;
2005 – Videoprzestrzenie 05 – Instytut Polski, Praga, Czechy;
2005 – Konkurs Najlepszych Dyplomów im. Marii Dokowicz – Stara Rzeźnia, Poznań;
2005 – TAMGA 05 International Trade Mark Contest – Nowosybirsk, Rosja;
2005 – Rencontres Jeunes de la Photographie en Arles 2005 – Arles, Francja;
2005 – Przestrzenie rysunku, Galeria u Jezuitów – Poznań; Galeria Spichlerz – Zamek Górków, Szamotuły;
2005 – VIDEOPRZESTRZENIE 05 – BWA Galerie Sztuki Współczesnej, Wrocław;
2005 – IV Biennale Grafiki Studenckiej – Galeria Miejska ,,Arsenał”, Poznań;
2004 – TAMGA International Trade Mark Contest – Nowosybirsk, Rosja;
2004 – ,,Se Plaire” – Galerie VIGVAM, Rennes, Francja;
2003 – European Media Art. Festiwal – OSNABRUECK, Niemcy;
2003 – III Biennale Grafiki Studenckiej – Galeria Miejska ,,Arsenał’’, Poznań;
2003 – „Izotop” – Galeria ASP, Górnośląskie Centrum Kultury w Katowicach;
2002 – ,,Pod prąd”- Galeria ON, Poznań;
2002 – ,,Reset” Międzynarodowy Festiwal Sztuk Medialnych – Galeria ,,Bunkier Sztuki”, Kraków;
2003 – ,,F9’’ Wystawa Pracowni Fotografii Intermedialnej – Galeria PWW, Zielona Góra.
POD NIEOBECNOŚĆ CZASU
Nieczęsto dzisiaj spotyka się fotografie, które poza relacjonowaniem rzeczywistości [fotografia dokumentalna, rodzinna, reportażowa] są naznaczone refleksją nad istotą fotograficznego medium. Namysłem nad jego esencjonalnym charakterem, tym, co można potocznie nazwać fotograficznością lub ilością fotografii w fotografii. Główny, fanatyczny nurt fotografii wytwarza simulacra, przypominające nam o rzeczywistości. Lekceważenie tego fotograficznego fundamentalizmu oznacza dzisiaj wyzwanie rzucone technologii, oczekiwaniom odbiorców, ale najbardziej „obiektywnej” realności.
Prace z ostatnich pięciu lat pokazują, że Darek Zatoka takiego wyboru dokonał, postawił na konsekwentne tworzenie swojego języka fotograficznego oraz na rozrysowanie mapy ikonicznych zainteresowań. Co ważne, położył akcent na to, co należy do istoty fotografii, a mianowicie na jej POZORNOŚĆ, a nie dosłowność, nie porzucając przy tym języka figuracji. Autor cykló „Odpoczynek”, „Przed w czasie i po”, „Przesilenie, „Black Sun”, Proste rzeczy I,II” woli rejestracje miejsc ciekawych, tajemniczych, urokliwych, ale i uwodzicielsko niespokojnych, gwałtownie bezludnych, jakby ludzie opuścili je na zawsze lub zostali z nich, za sprawą sił nadprzyrodzonych, wypędzeni. A jeżeli tak się nie stało, to i tak najczęściej ludzka postać pozostanie na marginesie. Człowiek stanowić będzie figurę płaską, pozbawioną wielowymiarowości, która pojawiła się przypadkowo w kadrze. Człowiek jest bardziej wtedy w zdjęciach Zatoki, kiedy go nie widać.
To można dostrzec w pracach, które są krajobrazem, widokiem. „Krajobraz” należy do sfery kultury (pamiętając rozważania Georga Simmla z „Filozofii krajobrazu”), a jego recepcja wymaga refleksyjnej syntezy. Dom, łąka, płot, aleja drzew, chmury ponad nimi, to wszystko będzie się „układało w krajobraz”. To, co widzimy, stanowi pretekst dla świadomości i sprawia, że poszczególne fragmenty pejzażu zawsze traktujemy jako całość. Krajobraz, „stwarzany” przez ludzkie spojrzenie jest daleki od naturalności, stanowi wyraz ludzkiej obecności. To przez spojrzenie oka uzbrojonego w obiektyw fotograficzny, wywołujemy świat obrazów, wcześniej niedostrzegalny. Idąc po śladach obiektywu aparatu fotograficznego, mamy szansę zbliżyć się do miejsc, z których obecności nie zdawaliśmy sobie sprawy. To mogą być ogrody.
Tajemnicze ogrody są przestrzeniami przejścia między obszarami zamieszkałymi a tymi, które aspirują do współczesnych wersji pustyń, miejsc samotnych, w których praktyka usuwania sensu, psychicznego wysychania powoduje nagromadzenie niczego i znikomości. Obsceniczność nie ma czego tutaj szukać, bo ogrodowa rzeczywistość ostatecznie zdaje się nieprzenikniona i nie ulegnie pod naporem niszczycielskiej siły wyraźnego, jednoznacznego przekazu. Fotografie stanowią próby zatrzymywania czasu, uchylania jego niestrudzonej pracy, z jednoczesną świadomością tego, jak bardzo skazane będą na niepowodzenie. Permanentność klęsk, spotykająca autora, wyraża to, co tak ważne w fotografii – obezwładniająca nieruchomość obrazu, metaforę Wielkiej Rezygnacji.
Szczególnie będzie to widać w najnowszym cyklu zatytułowanym „Czarne słońce”. Tytułowy oksymoron odsyła nas do zjawiska absolutnego zaćmienia Słońca, które jest zwiastunem nieoczekiwanego przełomu. Światło redukowane przez ciemność w stanie transgresji. Wyraźna dychotomia: światło/ciemność może być rozumiana także jako opozycyjne pary – ciało/duch; zamieszkanie/bezdomność; pełnia/próżnia. To wewnętrzne pęknięcie, symetria doskonała, metafora należy do Gerarda de Nervala i jego „El Desdichado” napisanego czerwonym atramentem wiersza, wysłanego 14 listopada 1853 roku do Aleksandra Dumasa.
Fotografie z tego cyklu wydziedziczone z pełnego, jaskrawego, dumnego światła. Prace otulone dyskretnym cieniem lub stanowiące zapis światła w samym sercu ciemności. Jak zarejestrować niepochwytność tego momentu, w którym czas zostaje zawieszony, zapowiedź utraty czegoś nieokreślonego zanim jeszcze zacznie się ten proces? Tajemniczy, niedotykalny moment, horyzont zmian czasu bezpowrotnie utraconego. Czasu zawieszonego, stanowiącego początek niekończącego się ruchu znaczeń, interpretacji bez nadziei na pointę. Migotliwość znaczeń w obrębie, nowego, nierozpoznanego jeszcze/nigdy porządku. Święty Graal dla tych, którzy traktują akt fotografowania w wymiarze acheiropoietycznym.
Wtedy to automatycznie światło zapisuje widok, bez ingerencji rzeczywistego albo idei rzeczywistego, ze spowolnionych sekwencji, zaniechanych gestów, przemieszczonych, powstrzymanych znaczeń, których sens wnika w nienazywalne, w niewypowiadalny klimat wyraźnie nasycony emocjami. Światło pisze fotografie własnym wyobrażeniem i przemyśleniem. Światło fotografowanego obiektu i spojrzenia. Światło spowite w nastrój senności, nierealności, onirii i nostalgii jak z obrazów Edwarda Hoppera lub filmów Davida Lyncha pozwala dostrzec materialność, bez zwracania uwagi na znaczenia. Widzieć świat pod naszą nieobecność, jak we śnie. Bardzo realnym śnie. Dlatego na koniec warto przywołać jeszcze jedno nasuwające się skojarzenie; malarstwa surrealistycznego, o którym Andre Breton mówił: „Surrealizm polega na wierze w nadrzędną rzeczywistość pewnych pomijanych dotąd form kojarzenia, we wszechmoc marzenia, w bezinteresowną grę myśli”. […]
Robert Brzęcki
www.dariuszzatoka.blogspot.com