16.06.2017 (piątek) godz. 19.00; ŚWIAT MIĘDZY ŚWIATAMI – Paulina Brodowska / Lucyna Pach

Świat między światami.

Doświadczanie rzeczywistości stawia pod znakiem zapytania powszechnie przyjętą perspektywę postrzegania czasu i przestrzeni. Połączenie z pierwotną naturą, kulturowe rytuały prowadzą do drzwi dyslokacji, za którymi znajduje się świat nieograniczonych możliwości. Przejście w inne wymiary jest niczym aborygeński „Czas Snu” gdzie nie ma przyszłości ani przeszłości, jest tylko tu i teraz.

PAULINA BRODOWSKA

Urodzona 3.03.1981 r. w Bydgoszczy. Przez wiele lat mieszkała w Pile, obecnie w Poznaniu. Studia – Projektowanie Wnętrz i Wystawiennictwo w Instytucie Wzornictwa Politechniki Koszalińskiej w pracowni prof. Zdzisława Łosińskiego. Do swoich prac wprowadza elementy wycinane, które poprzez dodatkową płaszczyznę tworzą delikatną przestrzeń, stwarzaną przez światło. Elementy nawiązujące do sztuki ludowej łączą zewnętrzną i wewnętrzną naturę człowieka nadając jej nowy wymiar. Ilustracje poszukujące przestrzennych form wyrazu, odwołujące się do archetypów, instynktów, będące zapisem emocji, inspirowane naturą, literaturą, przyjmujące formy symboliczne. Zawodowo – projektant stoisk targowych, wnętrz, projekt manager.

Wystawy:

2017 – „Świat między światami”, Galeria BWA Piła; 2017 – „Archeologia duszy”, Galeria CKiS Konin; 2016 – „Salon Pilski 2016”, Galeria BWA Piła2015 – „Salon Pilski 2015”, Galeria BWA Piła; 2014 – „Człopa ’13 – XXXVII Interdyscyplinarne Spotkania Twórców Człopa 2012”, wystawa poplenerowa, Galeria BWA Piła; 2013 – „Człopa ’12 – XXXVI Interdyscyplinarne Spotkania Twórców Człopa 2012”, wystawa poplenerowa, Galeria BWA Piła; 2012 – „Salon Pilski 2012”, BWA Piła; 2012 – „Malwa ’12 – XXXV Interdyscyplinarne Spotkania Twórców Luchowo 2011”, wystawa poplenerowa, BWA Piła; 2011 – „Salon Pilski 2011”, BWA Piła; 2011 – „Kobieta twórca – kobieta temat”, BWA Piła; 2010 – „Salon Pilski 2010”, BWA Piła; 2010 – „Ażurowość”, Mała Galeria BWA i UP w Pile; 2010 – „Malwa ’09 – XXXIII Interdyscyplinarne Spotkania Twórców – Luchowo 2009”, wystawa poplenerowa, BWA Piła oraz Homberg (Niemcy); 2009 – „Salon Pilski 2009”, BWA Piła; 2009 – „Malwa ’08 – XXXII Interdyscy-plinarne Spotkania Twórców Luchowo; 2008”, wystawa poplenerowa, BWA Piła; 2008 – „Salon Pilski 2008”, BWA Piła.

…

Prace Pauliny Brodowskiej konstruowane są na dychotomii. Nie łopatologicznej: jasny-ciemny, ukryte-jawne, było by to zbyt proste. Odczytanie tych napięć wymaga podążenia za nimi. Obraz cytuje literaturę ale nie poprzestaje na tym, konstruuje własną opowieść. Kim jest jednak opowiadacz? To oko boga czy może raczej oko wielobogini? Jest samym widzeniem, bez patrzącego? Witkacowskie zagadki, które same się zgadują. Jesteśmy w przymierzalni – grzeczne sukieneczki z kołnierzykiem „Be-Be” zachęcają do przymiarki. Nikt nie zakrzyknie, że król jest nagi, nie dlatego, że to królowa. Bowiem ona jest odziana, lecz będąc zasłoniętą staje się tym bardziej nagą. A jej kostium odsyła nas w dalekie antropologiczne wyprawy. Odwołajmy się od imagineskopii. Tu „przeziur”, nie rozmiękcza znaczeń, nie zaciera granic jak w fotografii otworkowej. To, co pod spodem, jest w całej swej łagodności wyraziste i dobitne. Oglądamy dwa światy – jak w Słowniku Chazarskim- odrębne lecz dla zrozumienia konieczne obydwa. Przyjrzyjmy się „Huldrze” – charakterystycznej pracy dla działań Artystki. Odejdźmy na chwilę od norweskiej nazwy Demonicy zabijającej marnych kochanków. Jej imię brzmi: Ukryta – oto koronkowy ażur wycinający z materii męską postać. Wyrastające zeń witrażem gałęzie sadowią nas w środowisku naturalnym postaci. Biel sukienki – jednej z wielu na tej wystawie – wzmacnia krąg znaczeń. I byłoby słodko i miło. Niemalże słyszymy marsz weselny. Gdyby nie ten ogon – nie-nie, nie diabelski. Zwierzęcy. Byśmy nie uciekli z kręgu natury. Dopiero teraz mamy obraz całości. Mityczne postacie korespondujące ze współczesnością. Twórca nie odsyła nas do muzeum, lecz zanurza w teraźniejszości, posługując się przy tym wyrafinowaną przenośnią. Jak w pracy pt. „Trzy siostry” ledwie zarysowane sylwetki, każda ze swą tajemnicą zamknięte w sobie – również formą. Przywodzące na myśl nie tylko baśniową, kobiecą triadę Dziewczyna-Kobieta-Starucha, lecz także pobrzmiewają tu goryczą dramatu Czechowa. Niepokojące kształty figur nie pozwalają na pozostawienie ich w sferze odległego mitu. Prace Pauliny Brodowskiej wymagają odczytania poprzez myślenie antropologiczne. Wszystko to pozornie wieloznaczne, układane w warstwy odsłania się, gdy przyjmiemy postawę archeologa. Artystka wymaga od widza aktywności, konieczności sięgania do źródeł wiedzy, by rozkodować tropy, znaczenia i metafory. Jej prace zaludniają Wyszymory opiekujące się lasem lub zagubionym w jego czeluściach ludźmi, La Loba – zbierająca zagubione kości by śpiewem tchnąć w nie znów życie. Czy patrząca na nas Mgła – jak Parka snująca nić. Wszystkie te postacie przerzucają pomost miedzy dziś a wczoraj. Autorka sytuuje widza w roli voyerysty przywykłego do takiego sposobu odbioru, przez całą współczesną machinę mass-mediów. Idąc jej śladem możemy na chwile wypożyczyć sobie tożsamość, przymierzyć się do nowej skóry. Wziąć z wystawy. Nie będziemy jednak bezkarni, nie uciekniemy od tego, co pod ażurem tętni odkryte. Bowiem twórca wykorzysta zmieszanie podglądacza, złapanego na gorącym uczynku, by wzmocnić siłę emocjonalnego przekazu. Można by nadać tej wystawie roboczy tytuł Koincydencje, lecz tu współwystępowanie dwóch tematów nie nakłada na siebie przypadkowych warstw znaczeniowych. Odkrycie intelektualne tego związku leży po stronie odbiorcy. Autorka na początek znajomości otwiera drzwi do pokoju emocji. Uchyla je do niepokojąco gęstego od znaczeń, świata. Jeśli oprzemy się pokusie nadania mu estetyzujących etykiet – zobaczymy wtedy kręte korytarze intelektualnego dyskursu. Taki to trochę „Kubek do nalewania snów” gdzie spotykają się opowieści, wędrują różnymi tropami, w continuum czasoprzestrzennym do archaicznej natury.

Ewelina Wyrzykowska

Orlando, technika mieszana, 21 x 30 cm

Ce la vie!, technika mieszana, 19 x 28 cm,

Pamięć, technika mieszana, 70 x 90 cm

LUCYNA PACH

Urodziła się w Pile. 1984 – ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Bydgoszczy. 1989-1994 studiowała na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu ( później Akademia Sztuk Pięknych, obecnie Uniwersytet Artystyczny). Dyplom z wynikiem bardzo dobrym uzyskała w zakresie grafiki projektowej w Pracowni Plakatu prof. Waldemara Świerzego. Zajmuje się rysunkiem, malarstwem, plakatem, fotografią i działalnością pedagogiczną. Swoje prace prezentowała na 17 wystawach indywidualnych i 96 zbiorowych.

Wystawy indywidualne:

1992 -„Rysunek”- Galeria PWSSP Poznań; 1995 – „Rysunek” BWA Piła; 1995 – „Stan duszy”, Galeria „W Małym Dworku”- Bydgoszcz; 1996 – „Stan duszy, stan serca”- Galeria „Promyk” – Trzcianka; 1998 – „Rysunek” Centrum Sztuki Galeria „EL” – Elbląg; 1999 – „Obserwacja” – rysunek BWA Piła; 2001 – „Rysunek” – Galeria „Ritzebuttel” – Cuxhaven (Niemcy); 2005 – „Malarstwo” – „Galeria Jednego Obrazu” – Starostwo Powiatowe w Pile; 2006 – „Malarstwo, Rysunek, Plakat” – Galeria Labirynt PSM-LW Piła; 2007 – „Aspekty kobiecości” – Dom Kultury w Pile; 2007 – „Obrazy” – Galeria Sztuki „Pod Pocztową Trąbką”; 2008 – „Stan duszy” – Galeria CKIS „Wieża Ciśnień” – Konin; 2009 – „W poszukiwaniu antynomicznych stanów” – BWA Piła; 2010 – „W poszukiwaniu antynomicznych stanów” – Galeria Sztuki „Wozownia” -Toruń; 2012 – „Malarstwo”- Galeria Sztuki Hotel Gromada – Piła; 2013 – „Widzę…” – malarstwo – Galeria „Na poddaszu” PWSZ – Piła; 2017 – „Świat między światami” – BWA Piła.

Wystawy zbiorowe (wybór):

1995 – 14 Biennale Plakatu Polskiego – BWA Katowice, BWA Bielsko- Biała; 1995 – „Przegląd Malarstwa Młodych 94” – BWA Legnica; 1995 – „Salon Pilski 94”- Młodzieżowy Dom Kultury – Chodzież, Muzeum Regionalne – Wągrowiec; 1996 – wystawa poplenerowa „Wągrowiec 95” – BWA Piła; 1997 – wystawa poplenerowa „Człopa 96” – BWA Piła; 1998 – XVII Konfrontacje Plastyczne – Słonne 97 – BWA Przemyśl; 1998 – wystawa Twórców Pilskich – Schwerin (Niemcy); 1999 – pokonkursowa wystawa plakatu „Chemia” – Instytut Ochrony Pracy – Warszawa, Galeria ASP – Łódź, Galeria Schody – Kraków; 2000 – IX- Biennale Sztuki Sakralnej „Sacrum 2000” – BWA Gorzów Wlkp.; 2000 – pokonkursowa wystawa plakatu „Święto Muzyki” – Galeria ZPAP – Warszawa; 2000 – IX- Biennale Sztuki Sakralnej „Sacrum 2000” – BWA Gorzów Wlkp,; 2000 – pokonkursowa wystawa plakatu „Bezpieczeństwo przede wszystkim” – Muzeum Plakatu w Wilanowie Warszawa; 2001 – XII Ogólnopolski Przegląd Kalendarzy – Muzeum Plakatu w Wilanowie – Warszawa; 2001 – X Salon Plakatu Polskiego w Wilanowie – Warszawa; 2001- 17 Biennale Plakatu Polskiego – BWA Katowice; 2002, 2004 – X, XI Biennale Sztuki Sakralnej Sacrum 2002, 2004 – BWA Gorzów Wlkp., Galeria Sztuki Współczesnej w Kołobrzegu; 2004, 2005 – „Obraz Roku 2003”, „Obraz Roku 2004” – Pałac Królikarnia, Oddział Muzeum Narodowego – Warszawa, 2004, 2005 – „Obraz Roku 2003”, „Obraz Roku 2004” – Salon Wystawowy Domu Aukcyjnego „Rempex” – Warszawa; 2010 – XXXIII Interdyscyplinarne Spotkania Twórców – Homberg (Niemcy); 2011- wystawa poplenerowa, Galeria Wilingshausen (Niemcy); 2011 – „Kolekcja Marianowska” – Zamek Książąt Pomorskich, Szczecin; 2000 – 2007, 2013 – 2015 Interdyscyplinarne Spotkani Twórców – Człopa – BWA Piła; 2009 – 2012 – „Interdyscyplinarne Spotkania Twórców – Malwa” – BWA Piła; 1995 – 2016 Salony Pilskie – BWA Piła.

Za pracę twórczą i pedagogiczną otrzymała szereg nagród:

1989 – Nagroda Prezydenta Miasta Piły „za twórczą działalność oraz osiągnięcia, które pozwalają wyróżnić pilską kulturę”; 1992 – stypendium im. Tadeusza Kulisiewicza przyznawane „młodym talentom graficznym”; 1999 – Nagroda Dyrektora Liceum Ogólnokształcącego w Pile „za wzorową pracę dydaktyczno-wychowawczą”; 2004 – uhonorowana tytułem „Człowiek Roku” – w dziedzinie kultury; 2004 – „Obraz Roku 2003″ – II wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie Malarskim organizowanym przez Redakcję Art.&Business; 2005 – Finalistka konkursu „Obraz Roku 2004” w Ogólnopolskim Konkursie Malarskim organizowanym przez Redakcję Art.&Business; 2002 – 2016 – Nagroda Dyrektora Młodzieżowego Domu Kultury w Pile „za wzorową pracę dydaktyczno-wychowawczą, duże zaangażowanie i działalność artystyczną promującą Młodzieżowy Dom Kultury”; 2008 – Nagroda Prezydenta Miasta Piły za osiągnięcia w twórczej i pedagogicznej działalności w sferze kultury; 2009 – Nagroda Starosty Powiatu Pilskiego za osiągnięcia twórcze i pedagogiczne w dziedzinie kultury; 2014 – Nagroda Starosty Powiatu Pilskiego w uznaniu dokonań dydaktyczno-wychowawczych. Obraz „Prawda” i obraz „Ucieczka” został sprzedany na aukcji w Domu Aukcyjnym ,,Rempex” w Warszawie.

Wyczuwam, że istnieje coś, czego nasz umysł nie może pojąć, a czego piękno i subtelność dociera do nas zaledwie jako słaby blask.”

Albert Einstein

(…) Lucyna Pach – artystka związana z pilskim środowiskiem artystycznym oraz jedna z jego najciekawszych reprezentantek – jest autorką monumentalnych w formacie obrazów pt ,,Poza czasem”. Można je traktować jako niekonwencjonalne, poddane adekwatnym zabiegom artystycznego abstrahowania, ,,autoportrety”. Wizerunek postaci Autorki został tu przedstawiony na tle fragmentów pejzażu, na białym, intensywnym tle, które staje się w tym przypadku nośnikiem silnego światła, w którym roztapia się, czy też lepiej powiedzieć: dematerializuje się ,,to”, co przedstawione zostało w ramach tak określonych kompozycji malarskich. Prześwietlona w ten sposób sfera przedstawieniowa obrazu uruchamiać może u potencjalnych odbiorców, zarówno doznania i przeżycia emocjonalne, jak i stawać się punktem wyjścia do określonych przemyśleń i refleksji. O czasie, przemijaniu, trwałości tego, co duchowe, a ulotności tego, co materialne, a może również o innych wymiarach czasu, czy kwestiach pamięci egzystencjalnej jednostki. Najnowsze obrazy Lucyny Pach w bardzo intrygujący sposób łączą to, co abstrakcyjne z tym, co ,,realne” oraz zawierają w sobie interdyscyplinarny dialog, jaki w niedosłowny sposób rozgrywa się pomiędzy fotografią, malarstwem, grafiką czy rysunkiem. Wspomniane prace otwierają bardzo ciekawy kolejny obszar artystycznych poszukiwań Autorki. (…) Co ciekawe, wiele z nich stara się również, podobnie jak wcześniejsze dzieła, łączyć wątki osobistych przeżyć autorki z bardzo udaną próbą dążenia do uniwersalizacji, swoistego uogólnienia zawartego w nich przekazu. Owa harmonijna koegzystencja tego, co osobiste i emocjonalne z tym, co refleksyjne i uogólnione z całą pewnością decyduje w tym przypadku o sile emanacji duchowych i egzystencjalnych prawd, (…) obraz olejny ,, Wnętrze wody” wskazuje wyraźnie na to, że w twórczości ich autorki nie chodzi o wyrażanie powierzchniowego zachwytu nad urodą otaczającego nas świata, lecz odnoszenie się do potencjału symbolicznego obrazowanych przez nią motywów, co sytuuje jej sztukę w przestrzeniach, zdecydowanie wykraczających poza to, co doraźne i ,,czysto” doczesne, pomimo tego, że realność była w tym wypadku niewątpliwie ważnym źródłem twórczej inspiracji i namysłu. (…) udało się autorce w niezwykle harmonijny i przekonywujący zarazem sposób połączyć, wydawałoby się całkowicie przeciwstawne sobie jakości twórcze: pierwiastki realizmu i abstrakcyjnych wartości sztuki. (…) Forma plastyczna najnowszych prac artystki jest z kolei na tyle atrakcyjna, ,,poruszająca”, że prace te mają szansę dotrzeć do świata przeżyć wewnętrznych współczesnego człowieka, kreując rozmaite wątki jego przemyśleń i refleksyjnych rozważań. Potencjalna głębia wizerunku wydaje się w tym przypadku wręcz ,,nieskończona”, a pamiętać należy o tym, że nie każdemu artyście udaje się do owej ,,nieskończoności” w dziele portretowym dotrzeć. Moim zdaniem Lucyna Pach nie zagubiła się w labiryncie możliwości współczesnej sztuki. Nie stała się niewolnicą raz obranej stylistyki. Potrafiła adekwatnie zmienić wizualność swych obrazów, tak, aby bardziej sugestywnie przekazywać istotne dla niej treści i emocje. Perfekcję warsztatową potrafiła wykorzystać jako środek do celu, a nie cel sam w sobie, adekwatne decyzje artystyczne pozwoliły jej z kolei stworzyć nacechowane indywidualnością interdyscyplinarne dzieło sztuki.

Rafał Boettner-Łubowski

Wnętrze wody, olej, płótno, 146 x 194 cm

Wiosna zachwyca mnie, olej, płótno, 146 x 194 cm

Światło wody, tempera, płótno, 89 x 130 cm