05.09.2011 – Kazimierz Lemańczyk – „Poszukiwania”
Kazimierz Lemańczyk (1953) jest absolwentem Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Bydgoszczy, gdzie w 1973 roku uzyskał tytuł technika sztuk plastycznych w zakresie specjalności techniki graficzne. Od 1973 roku studiował na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Dyplom obronił w pracowni grafiki prof. Edmunda Piotrowicza w 1978 roku. Dorobek artystyczny Kazimierza Lemańczyka jest niespotykanie zróżnicowany, tak tematycznie, jak i pod względem wykorzystywanych technik i środków. Obok grafiki artystycznej, tworzy w technikach malarskich – od najczęściej stosowanych przez artystę należy akwarela. Oprócz klasycznych olejów i akryli, a także pasteli, posługuje się równie często technikami mieszanymi oraz własnymi, uzyskując oryginalne efekty fakturowe, teksturowe i kolorystyczne. Równolegle zajmuję się m.in. projektowaniem graficznym i poligraficznym, fotografią artystyczną oraz edytorstwem. Prezentował swoją twórczość na ponad 30 wystawach indywidualnych, w tym za granica, a także na wielu wystawach zbiorowych w kraju oraz prezentacjach sztuki polskiej za granicą (m.in. Francja, Niemcy).
Członek Związku Polskich Artystów Plastyków i Stowarzyszenia Akwarelistów Polskich.
Wernisaż uświetniła mini koncertem fortepianowym Anna Dolska absolwentka Akademii Muzycznej w Gdańsku i Królewskiej Akademii Muzycznej w Brukseli. Wykonała utwory J. Brahmsa i F. Chopina
Korzenie dojrzałości artystycznej Kazimierza Lemańczyka sięgają czasu studiów w Zakładzie Grafiki kierowanym przez prof. Edmunda Piotrowicza na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. E. Piotrowicz (1915-1991) – uczeń J. Cybisa na ASP w Warszawie, następca prof. Jerzego Hoppena w Katedrze Grafiki w Toruniu, był jednym z tych wybitnych pedagogów, którzy z otwartością i liberalizmem potrafili doceniŤ różnorodność rozwiązań formalnych swoich uczniów. Zarówno poprzez swoją twórczość, jak i pracę pedagogiczną wymieniany jest w gronie cenionych twórców współczesnej sztuki polskiej. (…) Lemańczyk od dzieciństwa „zanurzony” w pomorskim pejzażu, pełnym lasów i jezior, może nawet nie do końca świadomie akceptował i przyjął od swego Profesora obecność wody, ziemi, powietrza jako konstytutywnych form swoich prac. Podobnie jak Profesor, nigdy nie lubił widzenia naturalistycznego. Tym, co najbardziej go zawsze interesowało, to ukazanie ruchu. W swych pracach stara się wnikliwie podpatrzeć i definiować ruch w różnych kontekstach. Poddaje go swoistym testom w obszarze kompozycji, często w formie fotograficznego kadru, bardzo często obserwuje zależność ruchu w wariantowym ujęciu światła. Innym razem ze znakomitym efektem bada jakby multiplikowane, często żywiołowe, ujęcia ruchu w zależności od zastosowania różnych technik graficznych. Częstym motywem wykorzystywanym do tych poszukiwań artystycznego wyrazu są sylwety koni, które uwielbia, zna i które, można powiedzieć, są nieodłącznym motywem, obecnym w różnych odmianach niemal we wszystkich okresach twórczości K. Lemańczyka. W takim odniesieniu interesuje go przede wszystkim żywioł i swoista elegancja ruchu często ledwie zarysowanych niecałych sylwet koni, tak, iż czasem zwłaszcza w szybkich, plenerowych ujęciach zapomina się, równoważąc logikę i impresję wyrazu. Dwiema bardzo ważnymi jakościami jego twórczości we wszystkich jej etapach jest z jednej strony precyzyjna przestrzenna konstrukcja obrazu, z drugiej zamiłowanie do eksperymentowania różnymi technikami – zarówno graficznymi – w metalu, jak i malarskimi. Ta żywiołowość w wykorzystaniu możliwości tkwiących w samej technice graficznej widoczna jest już we wczesnych pracach. Przebija w nich kunszt i zamiłowanie do eksperymentowania formą wyniesione z toruńskiej pracowni profesora Piotrowicza. (…) Twórczość Kazimierza Lemańczyka podąża drogą osobną, z dala od artystycznych mód i nowości. Kryje w sobie potencjał, który każe artyście wciąż poszukiwać nowego wyrazu dla kolejnych projektów i zamierzeń, często wypowiadanych nawet szkicowanymi obrazowymi notatkami słów i znaczeń na różnych skrawkach papieru. Tym, co dla niego istotne, to artystyczny wyraz pewnej własnej, czasem trochę skomplikowanej, prawdy, widzianej bardzo osobiście i konsekwentnie, którą artysta lubi nazywać żartobliwie przypadkiem kontrolowanym z niewielkim marginesem przypadkowości.
Barbara Zagórska Fragmenty tekstu z albumu KAZIMIERZ LEMAŃCZYK, MH-E 2010
Różnorodność warsztatu i szeroki obszar działalności plastycznej to charakterystyczne cechy twórczości Kazimierza Lemańczyka. Wynikają one z wszechstronnych zainteresowań technologią oraz potrzeby poznania i zrozumienia prawidłowości rządzących rozmaitymi dziedzinami sztuki i rzemiosła. Na przestrzeni lat zamiłowanie to zaowocowało – oprócz dogłębnego poznania, bazowych niejako, technik malarskich i graficznych, a także fotografii, projektowania graficznego i poligrafii – zaznajomieniem się także z rzeźbą, płaskorzeźbą, odlewnictwem, witrażem, jubilerstwem, kowalstwem, kamieniarstwem, ceramiką i wieloma innymi przestrzeniami wyrazu artystycznego. Jednakże celem tych poszukiwań nie jest samo tylko opanowanie technik, ani też chęć poznania tworzywa, by móc poddawać swej woli jego materialność. Celem jest niezmiennie dotknięcie formy.
Martyna Maria Lemańczyk Fragment tekstu z albumu KAZIMIERZ LEMAŃCZYK, MH-E 2010
